Nederduitse en Latynse keurdigten

Op F ... R ...

WAnneer de Bruid van Frans, met zyn twee schelvis oogen,

Zes weeken voor de Trouw ter sluik van 't kind gelag,

En hy het kleine wigt in bey zyn armen zag,

Stond hy, het naauw beziende, in aandacht opgetoogen,

En sprak, geheel verbaast, wel, Bruydjemaat, wat's dit

Het kind gelykt my niet, twee oogen bruin als git.

Met recht zoo twyffelde ik, indien 't my waar geoorlooft,
Of 't ook het myne waar. Mit krabde hy zyn Voorhoofd.

L.B.