|
| |
Doe bleeck wel, dat 't eene gheselschap (in vermakelijcke ghelucwenschinghe) het ander gheen
eere boven hem en wilde laten: want soo haest (ja byna eer) desen wel voleyndt hadde, hoorde ick
eenen onder het derde gheselschap, die den gantschen hoop tot vreughtbedrijvinge vermanende,
ondertusschen den aenvangh des Houwelijcks seer lovende, eyndelijck den
Bruydegom met zijn korts verkregene tot welvaert toeghewenscht heeft soo veel goets, als ghy hooren sult in dit volghende.
| |
Bruyloft-Liedt, op de Feest des gheleerden Jongmans Meester Theodorus Schrevelius, en de E. Jonckvrauw, Maria van Teylinghen, op den 25. Julij. 1599.
MYn Boersche fluyt, wel op, wy moeten
Ons Tityrs Feest begroeten,
Met soeten // Menaelschen Herdersanck,
Arcadisch Godt met Geyte-voeten,
Lust, doet den rey beginnen eer lanck,
Schenckt Hebe dranck // Liber te danck,
Komt, sorghverworgh // En vreughdenborgh,
| |
| |
Die niet op morghen denckt: Syleen
Komt oock ghereen // met blijden gheeste:
Ghy Nymphen zijt hier al ghebeen,
Springt als voorheen // in Pales feeste.
Ons Tityr nieu kan 't kudde weyden,
Wel voorgaen en gheleyden,
Verscheyden // Liedekens speelt hy klaer,
Zijn Amaryl, zijns gheests vermeyden
Van Leyden // tot 't suyvelrijck Alckmaer,
Bosschen hem naer // Want Mary waer
Hy gonck // hy sonck // Dat wederklonck:
Kloeck Herder jonck, 't wil u wel me,
Komt Liefd' en Vre // den Echt hier lymen,
Thalassus haest u hier ter ste,
Komt Hymené // komt Hymen, Hymen.
Al vlode naeckt, noch droeghe veel // by
Ons Heliconist, ons Tityr kan
Te recht zijn naem men wel Schreef eel // hy
Is weerdt, als dat zijn deel // zy
Gheheel // vry // Maria van
Teylinghen dan // O jonghen Man,
Wien golt // ghekrolt // Den kin bewolt,
Ghy hebt goe soldt // O Theodoor,
Van die goe sloor // Venus te loone,
Houdt Mary vry in 't hert al voor
Een lief thresoor // en weerde kroone.
De Susters zijn (siet) alle neghen
Af van hen klip ghesteghen,
Om pleghen // hier vreught en alle spel,
Urani kindt die gaetse teghen,
| |
| |
Lancks reghenboghe daelt neder snel,
'T sal lucken wel // Wech na de Hel,
Wy sien // al vlien // De rasernien,
Oock wy verbien // ong'luckich uyl,
U dijn ghehuyl // en ramps verkonden,
Mijdt dese Feest, oock tweedracht vuyl,
In Tartars kuyl // blijft vast ghebonden.
Stroyt voor de Jeught al wech ghegoten,
Want 't koten met u moet vergaen,
Siet, Hesper is voorby gheschoten,
Ontsloten // werdt vreught met Hymen saen,
Ist nu ghedaen // De bleecke Maen
Die lacht // en wacht // Sy toon' haer macht,
Een baren sacht // naer acht en een
Maendt zy verleen // 't kindt oock wel groeye,
Gheeft mam en pap, wieght, stilt gheween,
Singt met u tween // al soeye, soeye.
Lacht moertgen toe om haer verblijden,
Van neghentmaendtsche tijden,
Sy 't lijden // vergheten sal met spoet,
Lacht moertgen toe, wilt schreyen mijden.
Siet, dit komt al door 't vrijden,
Of by den // Godt Cupido, wiens gloet
Doorstraelt ons bloet // In locht en vloet,
Ja schier // elck dier // Bevoelt zijn vyer,
Den Echt is hier // van louter Goudt,
Aen een ghebouwt // Iupiters keten,
Daer hy gheheel med' onderhoudt
Al 't Aerdtsche woudt // om hoogh gheseten.
Nu vaert langh wel, een Nestors leven,
U weerde Bruydt verheven,
Zy even // als Penelop' oprecht,
| |
| |
Sy moet u lieve kinders gheven,
En voorspoedigh bekleven,
Veel neven // t' saem moet ghy sien in Echt,
'T was een jonck knecht // (Ist soo men seght,)
Een Wijf, soo stijf // Hingh hem aen 't lijf,
Wat vreemt bedrijf? sy en dit kindt,
Een worden in 't water Salmacy,
Des Echts fonteyn u t' saem oock bindt,
Twee eens ghesint // blijft door Gods gracy.
Een is noodigh.
|
|
Auteursrechtvrij