Den Nederduytschen Helicon
(1610)–Anoniem Nederduytschen Helicon, Den–
AuteursrechtvrijEnde een weynigh daer naer, wat breeder bescheet gehoort hebbende van de goede Vrede-handelinge, hoe dat de sorghdragende Landt-vooghden daer al vast mede doende waren, ende datter goede hope van goeden voortgangh was, heeft hy de seer begeerde Vrede, met een soet smeeckende Liedeken (na zijn vermogen) ghesocht aen te locken, ende was dit navolghende. | |
Op de wijse: O nacht jaloersche nacht.
WEl op, o vreedsaem maegt // vertoont u eerbaer wesen
De Heeren al ghelijck // vergadert hier in 't landt,
Om een die u verjaeght // en doodelijck doet vresen,
Te treden vlack in 't slijck // en dy te bien de handt.
2. De liefde die dy baerd' // en staet ter rechter sijden,
Doorbreeck hun t' samen 't hert' // dat al die vuyle draght,
Die oyt 't gemoed beswaerd' // en baerd' het boos benijden,
Niemant voortaen en smert' // in Lethis vliet vernacht.
3. Dan sal den gulden glans // dees gulden herten lichten,
| |
[pagina 273]
| |
Ghelijck een gulden Lamp // op gulden Kandelaer,
Ghy krijgt dan kroon en krans // en gulden schoon gedichten,
Als die, die swaren kamp // verwonnen menigh Jaer.
4. Al 's Hemels hoog gewelv' // sal ooc dijn komste prijsen,
De Nymphen groeten dy // met vriendelijck ghelock,
De Velden sullen selv' // u danckbaerheyt bewijsen,
Soo haest den Bauwer vry // is van des drijvers stock.
5. Den Wijnstoc sal met most // o Maegt, u herte laven,
De Bye met honighraet // de Geetgens met hun melck,
De vrucht-Goddin dan lost // haer fruyt, om u begaven,
De graen-Goddin haer zaedt // soo jonstigh is u elck.
6. D' altaren sullen dan // vol soete vruchten roocken,
Spijs-offer overvloet // sal worden toeghebracht,
Niet danckx ghenoegh en kan // den gever zijn gesproken,
Die 't onverdiende goedt // te gheven heeft in macht.
7. Of nu dees Hemel-vrucht // geteelt van 's Hemels Koning
Te woonen hadde lust // by ons in 't Aerdtsche dal,
Aen ons gebauw, ick ducht // of haer behaegt de woning,
Wie ist, die haer tot rust // een stadt bereyden sal.
8. Al klonc des Herpers liet // dat steenen steenen droegen,
Sy vindt doch lust noch nut // in aerd' oft steenen wal,
Dus 't Hebus stichter niet // en kan haer steenen voeghen,
Sy soeckt een open hut // in 't herte sonder gal.
9. Dat geen bedrogh en weet // noch kent geen dobbel treken
Noch draeght op niemandt haet // als gifsche vuyle spin,
Maer lijdt veel liever leet // dan leet met leet te wreken,
Naer sulcke herten staet // sy om te woonen in.
10. De suygelingen t' saem // die oyt u borsten soghen,
Die roepen tot dy, koemt // ons lang verlangh vervult,
Wy sullen uwen naem // bereyden nae 't vermoghen,
De Woonstadt als voornoemt // dus hebt met ons gedult.
11. Al is in dit beleedt // u deught niet al beschreven,
'T is dat ick t' onbedeelt // van Iovis Dochters ben,
U witte zijden kleedt // van Pallas selv' gheweven,
Dijn deught veel bet uytbeelt // dan eenigh dichters pen.
12. Den wel voordachten raet // van 't wijs-beroemd' Athenen
| |
[pagina 274]
| |
Aen d' Lacedemoniers doch wel in 't herte prent,
Voor 't bloedigh wapentuygh, de jonge jeugt ghewent,
Door redenrijck verstandt, op deughden staf te lenen.
13. So dat de Hemel-maegt, ons Nederlant verschenen,
In seker stille rust, ghewortelt diep in 't landt,
Na dat dien dicken mist ons herten is verdwenen,
Ziel-rijcke gulden vrucht voort brengh in goet Bestandt.
De liefde sticht. |
|