Den Nederduytschen Helicon

Veel ander hoord' icker noch, die al met het lichaem werckende, den gheest niet en lieten rusten, ende onder allen eenen, den welcken mishagende de dwase opgeblasentheyt der Menschen, sochte hun te vermanen tot de eenvuldighe vernedertheyt, met dit

Lier-dicht van de Nederheyt.

WAer van komt, o dwasen Mensch,
Al u ydel hert ghewensch?
Spruyt dat niet uyt u begheert?
Ay houdt op: u slecht gheneert,
Weet dat ghy zijt stof en slijck,
Hebt in al vernoeghen rijck.

Waer van komt, o windeblom,

Al u ydel hertgherom?
Rijst dat niet uyt hooghen // moedt,
Die doch gantsch verdrooghen // moet?
Danckt in plaets, met 't hert verkleent,
Die het al in al verleent.

Waer leest ghy in eenigh Boeck,

Dat u toe komt mondtghevloeck?
'T welck ontstaet uyt tooren quaet,
Voort ghebraght van Titans zaet:
Ay Aerdworm, u dat ontweyndt,
Eert dien, die den zeghen seyndt.

Wat baet u t' eenigher tijt,

Dat ghy draeght in 't herte nijt?
Vleesch en bloedt ghy soo verslijt,
En self niet te beter zijt,

[p. 242]

 

Sulcke zielsieckt u vermijdt,

 

In liefd' u, o Mensch, verblijdt.

     Oordeelt Recht. Schepens.