Den Nederduytschen Helicon
(1610)–Anoniem Nederduytschen Helicon, Den–
Auteursrechtvrij
[pagina 22]
| |
Redenrijcke.
OCh siet hier, merct, en hoort, hoe dit gespuys onreyne
Lichtveerdigh sonder Konst, nu toonen int gemeyne,
Den aert haers herten quaet: och noyt soo heel ontstelt,
'T en is haer niet ghenoegh, dat sy als met ghewelt
My hebben gantsch onteert, (och noyt hert ongheruster)
Maer ooc de Sangkonst soet, mijn lofbaer outste suster,
Benemen sy haer eer, met cracht, en met bedrogh.
Och suyght nu yeder een dat quaet onkonstigh sogh?
Heeft Bacchus haer al t' saem nu onder 't jock geboghen?
En isser niemant meer in Konsten opghetoghen?
Ben ick en mijns ghelijck van yeder een veracht?
Is Konste deugt noch eer, gantsch nu niet meer bedacht?
So is dit leven, my wel een verdrietigh leven.
Soud' ooc door Hope soet wel troost my eens aencleven?
Och twijfel my verwint, ick ducht voor meerder noot.
Te kleen is liefd aen Konst, lust tot den dranck te groot.
'T mal Corebus gheslacht te seer men daer siet saden,
En Momus tronck onnut krijght al te vele bladen.
In 't kort, al 't ghene dat tot mijnen nadeel streckt,
Is hier te seer in swangh, met Oudt ghebruyck gedeckt,
Waer door het een misbruyck op 't ander is ghekropen,
En langs so meer noch kruypt, waer op dan soudmen hopen?
Hoe soud' ick troosten my, siend' altijt mijn verdriet?
Doch isser troost voor hand, ick woud dat 't yemant liet
Hier blijcken nu voor my, so mocht ick noch verblijden.
Och 'k en verneme niet, dies ick aen alle sijden
'T ghesicht verberghen moet, en om 't geen' dat gebeurt,
Wordt met een herte droef in druck van my ghetreurt.
Hier vertoonen haer Liefhebber der Konst, In Konsten vierigh, en Neerstigh Ondersoecker, voorsien met Boecken, Pampieren, Pennen, etc. afbeeldende oprechte beminders der Konst van Redenrijcke.>
Liefhebber der Konst, de vje.
Wel ter gewenschter tijt, comt daer aentreden cierigh
Mijn wel beminden vriendt, bekent In Konsten vierich.
| |
[pagina 23]
| |
Zijt hertelijck ghegroet (o broeder) uyt reyn jonst.
In Konsten vierigh, de vije. personagie.
Ick danck u hooghelijck Liefhebber van de Konst.
U tegenwoordicheyt, maeckt 't hert tot konst te kloecker.
Neerstigh Ondersoecker, de viije. personagie.
Vind ick u beyde hier?
Liefhebber der Konst.
O Neerstigh Ondersoecker,
Ons hulper in den noot, vervult hier ons ghetal.
Maer wie heeft dit beschickt? oft comet by gheval,
Dat wy alsoo ons drien hier nu malcander vinden?
In Konsten vierigh.
Hy die de deugt steets werct, doet waeyen sulcke winden,
Die t' samen drijven doen, die deughtsaem zijn bekent.
Liefhebber der Konst.
Dats recht de not ghekraeckt, en wie het anders went,
Loopt op het padt verdoolt: maer om dat laten blijven,
Werwaert leyt nu den gangh? al had ick duysent lijven,
Sy waren u ten dienst, om gaen daer 't hert verquickt.
Neerstigh Ondersoecker.
'T gemoet, en voeten t' saem, te gaen had elck beschict
Na Helicon befaemt, daer in dat is woonachtigh
De Redenrijcke Maegt, die staeg met woorden clachtigh
Daer klaghelijck beklaeght, haer nu bedroefden staet.
In Konsten vierigh.
Dats recht ons meening ooc: maer segt ons, ist so quaet
Als het gherucht daer van ons wel heeft laten weten.
Neerstigh Ondersoecker.
Och jaet, 't is quaet ghenoech, sy is byna verbeten,
Haer hoeft wel vrients besoeck, om boeten haer ghepijn.
Liefhebber der Konst.
Daer toe ben ick bereydt, laet toonen dat wy zijn
Haer minnaers goet oprecht, en derwaert t' samen treden.
In Konsten vierigh.
Wy volghen u met ernst, soo oyt de sulcke deden,
Die hebben lust na Konst: want hier dient niet getoeft.
| |
[pagina 24]
| |
Neerstigh Ondersoecker.
Och toefden langer wy, 't hert mocht zijn meer bedroeft,
Want na Liefhebbers reyn is hertelijck haer haken.
Die vierigh zijn in Konst, daer in is haer vermaken,
Tot sulcke steeds gheneyght, als Moeder na haer kindt.
Liefhebber der Konst.
Door kracht, natuerlijck siet, is sy alsoo ghesint,
Dus wy nu onbevreest, ghenaecken hare paden.
Ghegroet zijt edel Maeght, vol deught, en wijs beraden,
Ons komst uyt liefden hier, wilt nemen doch in danck.
In Konsten vierigh.
Door Viericheyt in Konst, betoont elck sulcke daden.
Liefhebber der Konst.
Gegroet zijt edel Maeght, vol deught, en wijs beraden.
Neerstigh Ondersoecker.
Door Neerstigh ondersoeck (dat quaet is om versaden)
Wy hebben vonden u, versterckt ons herte kranck.
Liefhebber der Konst.
Gegroet zijt edel Maeght, vol deught, en Wijs beraden,
Ons komst uyt liefden hier, wilt nemen doch in danck.
Rhetorica.
Hoe minnelijcke groet d' een vrient oyt d' and'ren schanck,
'T verheughde noyt so seer d' een d' anders hert van binnen,
Als d' incomst my verheught, die daer uyt reynder minnen
Van u t' saem is gheschiet, nu wel ghecomen moet
Ghy wesen al van my: want 't is my over soet,
U soo t' aenschouwen hier, te mywaert seer gheneghen,
Door jonst, geluck voor druc, voor grief veel heyl en zegen
Wensch ic u voor een groet, mijn vrienden vol van deught.
Neerstigh Ondersoecker.
In eerlijck reyn vermaeck, daer in oyt heeft verheught
Den redelijcken Mensch, uyt wien men deught siet rijsen,
Daer in is onse vreught, sulcx wij alleene prijsen.
Al wat oneerlijck is, misprijsen wij gheheel.
In Konsten vierigh.
En komen daerom nu, in u lofbaer prieel,
| |
[pagina 25]
| |
Besoecken vierigh u, verplicht aen uwer Kroone,
Als vruchtbaer Lelien, die in liefd' groeyen schoone,
Het veel verslindend' beest moet van ons zijn verfoeyt.
Liefhebber der Konst.
Na ons vermoghen kleen, de Konst met jonste bloeyt,
Altijt tot uwen dienst wy willigh ons bereyden.
Rhetorica.
Ghy zijt my willecom, die steeds u gaet vermeyden
In Konsten lusthof schoon, en ander deughden meer,
My stadigh eert en dient, en veel jongh spruyten teer
Een schoon klaer voorbeelt zijt, door u lofbaren wandel,
Dat al het aertsche volck (aenschouwend' uwen handel)
U lof en deughd' bekenn', als daer af heel vervult,
Sit by, dient my, want ghy my steeds behaghen sult.
|
|