Den Nederduytschen Helicon
(1610)–Anoniem Nederduytschen Helicon, Den–
Auteursrechtvrij
[pagina 18]
| |
Den tijt mijns levens schoon, waer in ick heb gegroeyt,
In jeught, in deught end' eer, als Lely schoon gebloeyt.
Och hoe is nu verkeert, dat eertijts plagh te wesen!
Och waer is d' eeuwe nu, daer in ick was ghepresen
Van menigh konstigh gheest! och zijn sy nu al doot?
Naer Herodotes aert, wensch' ick met droefheyt groot.
Och Clio, Thalia, ja ghy Ghesusters neghen,
Zijt ghy van hier verjaeght? och wist ick op wat wegen
Dat sy noch zijn begeert, ick mocht daer doen besoeck,
Plato, Terentius, versteken in den hoeck.
Och hadd' ick sulck' alhier, mijn herte sou verlichten.
Maer siet eens dees' onreyn' onnutte Bacchus wichten,
Hoe sy nu sitten in mijn Helicons prieel,
Saegh ick s' in Bacchus kot, oft in Thaïs bourdeel,
Ghelijcke mocht ick dan by zijns ghelijck aenschouwen,
End' so en souden sy, my noch mijn konst in rouwen
Niet brenghen onbedacht, met haerlien doen onreyn,
Noch Konstenaers oprecht, d' opspraec des volcx gemeyn
Doen onderworpen zijn, och met wat groot bedroeven,
Aensie ick al haer doen, ick soud' wel troost behoeven.
Och 't herte wort my flau, en schaemte dwinghen doet,
Dat ick met tranen nat, mijn aensicht decken moet.
Nota. Hier bedeckt sy haer.
Sylenus.
Ist hier niet lustigh zijn? 't bier is bequaem om drincken,
Het hert is so vol vreucht, al waert dat hoorde klincken
Orpheus soet gheclanck, oft dierghelijcke spel.
Oudt ghebruyck.
Lust yemant om vertrec: oft denckt elc, 't gaet hier wel,
Hebdy wel weten oyt soo reyn de Konst verclaren?
Momus.
Wy zijn, die zijn gheweest van over vele Jaren,
Beminders van de Konst der Redenrijck bekent.
Tirebus.
Waer dat ick ga oft keer 't hert isser toe ghewent,
Het is al Redenrijcx, wat dat ick denck oft spreke.
| |
[pagina 19]
| |
Sylenus.
Hoe ghy verheught zijn meught, ic ben al in gebreke,
Heel droogh, dies staet mijn oog, geneygt na bier of wijn.
Oudt ghebruyck.
Wel, u dan eens ghebrocht, o liefste Neefken mijn,
Het glas met desen dranck in dancke wilt aenvaten,
Want 't lecker oudt gebruyck (ic weet) is quaet om laten.
Redenrijcke, vervolgende haer voorgaende reden, spreeckt.
Ist voor een herte reyn niet over groot verdriet,
Te comen oft te zijn, daer 't anders hoort noch siet,
Dan al onstuymicheyt? och jaet: want 't moet dan schromen,
En dat noch al van die, die haer staegh mijns beromen,
Ja haer na mijnen naem, doen namen spaed en vroegh.
Och dat is my den last, die ick soo swaer oyt droegh,
Ja onverdraeg'lijck dunckt, hy my zijn in 't vermanen,
Deur sulcx byna ghesint, om met Meanders Swanen
Mijn sterfdagh t' singen voor: want siet hy is voor hand,
'T en waer yemant uyt liefd' my wilde doen bystandt.
Momus.
Wel wat gheraes is daer, so licht, dicht op malcander,
Ist vragen, of ist clacht? my dunckt 't is 't een of 't ander,
Als eenen brandt verhit, is 't hert byna ontfonckt.
Tirebus.
De Redenrijck' als kacr ist die daer sit en pronckt,
Ja als een Katt' en lonckt, voorsien met seltsaem nopen,
Sy heeft gekermt, geclaeght, na blend' en doof geropen,
Ons laten en ons doen versmaet voor onghewin,
En dat wy hare Konst, gantsch niet na haren sin
En pleghen hier als nu, en dierghelijcke fuycken.
Oudt ghebruyck.
O lieve soete Moer, 't zijn d' oude langh ghebruycken,
Dus hebt daer in ghedult, en vryelijck u troost.
Sylenus.
Ghy kijckt altijt op haer, op my ghy niet en gloost,
Laet scheut eens hebben 't bier: want elc can wel bevroeden
| |
[pagina 20]
| |
Geen water soo ghesont, als klaer' en snelle vloeden.
Redenrijcke.
Ghy doet my meer gewelt, meer smert en herten leet,
Dan eertijts was ghedaen van dien Tarquinus wreet
De reyn' Lucretia, doen hy haer gingh schoffieren,
U spotten, schimpen staegh, en overmatigh tieren,
Met vieren Bacchus feest, en ander ontucht meer,
Beneemt gy na u macht, mijn krans, mijn deucht, mijn eer,
T' onrecht en ghy besit dees woonste hoogh verheven,
Onweerdich hebt ghy d' EER, u selven oock gegheven,
Vliedt (segh ick u) van hier, bastaerden vuyl besmit,
Laet d' erfghenamen al 't onhinderlijck besit
Van dit mijn schoon prieel, tot Konst alleen bequame,
Laet mijn beminders recht (vol deucht en konst lofsame)
Ghenieten haren wensch, ghy spotters al onweert,
Maeckt u uyt mijn gesicht, sulcx wort van my begheert.
Oudt ghebruyck.
Waer wildy hebben ons, o Redenrijcke schoone,
Wy zijn doch al van oudts, die onder uwen throone
(Als dienaers u ten dienst) gheseten hebben stout.
Momus.
Ey laet haer rellen doch, ghy weet wel waert haer hout,
Sy soeckt alleen den kout, haer voeten zijn in 't warme.
Sylenus.
Ghy raest, ghy clapt en snapt, en droog met yd'len darme
Laet ghy hier sitten my, byna van dorst versmacht.
Oudt ghebruyck.
Maer alst al is gheseyt, 't is tijdt dat elck betracht,
Om Konst te oeff'nen wat, dat niemandt ga vertellen,
Dat wy dus om den dranck, alleen ons hier versellen,
Want 't waer te groote schand', na eer den sin wat leyt.
Tirebus.
Wel seght oft singt ons voor, seer langh heb ick gebeyt.
Na sulck een soet vermaeck, en mijn marotgen mede.
Momus.
Wel laet ons volghen dan van Konst de rechte zede,
| |
[pagina 21]
| |
Een Liedeken ghekraeckt, 't sal haer behaghen wel.
Silenus.
Tsa, tsa, slaet ghy de maet, ick sal beginnen snel,
Doch wat ghedroncken eerst, het sal te beter klincken.
Oudt ghebruyck.
Ghy houdt steeds u natuer, 't is u al om het drincken,
Wel nu, elck op zijn toon seer neerstelijck fraey let,
Elck een houdt hand en hand, den toon wert haest geset,
Het volck sal meenen dan, dat yeder is een veelken,
Als so eenstemmigh soet sal luyden yeders keelken.
|
|