|
| |
Reden-rijcke,
Sittende hoogh onder eenen Throon, achter gordijnen, De selve schuyvende, en haer vertoonende, spreeckt.
HIer sit ick soo ick bin, vermaert in vreuchden reyn,
Vrymoedich schoon ten toon, aenbiedend' int gemeyn
Al mijn beminders goet, geluck end' voorspoets zegen,
Dat elc gerust met lust, magh t' mywaert zijn genegen,
Is mijnes herten lust, lust yemant wie en waer,
Ick heete Redenrijck, een reyne Maeght eerbaer,
Op Helicon bekent, inwoonster daer vol eeren,
Wie hem met my verselt, sal deucht met vreucht vermeeren,
In d' een hand draeg ic 't sweert, gerechticheyts bewijs,
In d' ander 't lelyken, betoonende den prijs,
'T geclanc der woorden soet, die uyt my vloeyen zedigh,
Wie dan den tusschen tijt, by my wil zijn bestedigh,
Voeg' hem dan tot dees deucht, hier hebdy al 't bescheyt,
Want die verstandigh is, is haest ghenoech gheseyt.
Momus, de ije. afbeeldende een spotter.
Wie heb ick daer in d' oogh, wie sie ick daer ancomen?
't schijnt hy heeft Bacchus vrucht, te veel wel ingenomen
Sylenus zijdijt ghy? werwaert leyt doch de reys?
Sylenus. de iije. afbeeldende een dronckaert.
O Mome schimper groot, elc woort tuygt u gepeys,
Hebt ghy u niet ontsien, Homerum blint te laecken,
Veel min sult vreesen ghy, my met u tongh te raecken,
Heb ick u yet misseyt? wat hebdy staegh op my?
Mijn seggen ghy bewijst, wat hoeft te belgen ghy?
| |
| |
Maer herssenen geswackt, door drancx te veel beproeven,
Zijn lichtelijck ontstelt, dies sy te recht behoeven
Ter school te zijn ghestiert, by Diogenes wel.
Waert ghy Natueren Heer, in macht stond' u bevel,
Maer so my 't een gebreect, int ander zijt ghy schuldigh.
Dat laten wy daer 't is, maer zijt met my geduldigh:
Ick vraegh u noch als voor, waer leyt den gang alsnu?
Ten waer niet so alst sou, woud' ick 't verswijgen u,
Den aengheboren lust, leydt my nu na 't behooren
Na 't lustigh schoon prieel, dat ick hebb' uytvercooren,
Verr' boven ander veel, voor eerlijck tijtverdrijf.
Wat houdt voor eerlijck ghy, ick duchte voor gekijf,
Ist daer men Bacchus feest houdt met sorgloose sinnen?
Neent vryelijcken, neent, maer daer men siet beminnen
De lofbaer konste goet, van Redenrijck vermaert,
Maer in wat plaets' ghy zijt, my dunct ghy altijt baert
U aengheboren aert, met spijtigh, schimpigh schieten.
Wel 't is dan nu genoech, laet blijven daer wy 't lieten,
Geselschap houd' ick u, mijn reys leyt daer oock met,
Al hield' ick my wat slecht, denckt vry ick wist al bet,
En daer ghy steeds verkeert, en blijf ick vry niet buyten.
Wy plocken beyde dan, van Redenrijckens fruyten,
Als van Natueren een: hoe comt 't verwond'ren dan?
In dat prieel zijn wy, bekent voor Wijf en Man,
Wy mogen niet wel scheen, noch ooc malcander derven.
'T is wonder vreemt nochtans, dat ghy op dees schoon erven
Zijt erfghenaem bekent: want siet 't is menigh leet.
| |
| |
Ist wonder oock voor u, die doch wel beters weet?
Ben ick dan niet gheweest, van jongs reyn opgetogen,
Der Musen voester-kint? oft houdt ghy 't al voor logen?
Doch wie 't benijt oft spijt, ick blijf daer als gheplant.
Sou daer aen twijffel zijn? 't blijct wel an u verstant,
Dat ghy ghesproten zijt, uyt soo gheleerde vaten.
Is dat d' oorsaeck dat ghy, suysbollen langs der straten
Soo daeghlijcx gaende zijt, al waerdy Bacchus clerck?
Te recht so wort gekent den werckman an zijn werck.
Dus seght vry dat ghy wilt, ick doe soo 't my sal lusten,
En nu ick ben vermoeyt, 'k wil voegen my om rusten,
In 't voorghenoemt prieel, dus wildy met? seght ja.
Soud' ick niet met u gaen, de Redenrijcke na?
Sy is my groot gemack. Wel nu gaet my dan vooren.
Wat hoor ick daer geluyt? my tuyten beyd' mijn ooren,
'T verduystert d' ooghen mijn, haer lievelijcken glans.
Gegroet zijt Maget schoon, die met der Eeren krans
Eerweerdigh zijt verciert, om cierlijck te vermeyden.
Sou tong en monden wel, u lof na eysch uytbreyden,
O wel bespraeckte Maeght, gheseten sacht, en koel?
Nu ben ick vry verblijt, noch meer hadd' ick 't gevoel
Des smakelijcken drancx, die 't hert my sou verquicken.
Wel waer blijft hy so lang, diet hier plagh te beschicken?
Siet, wie comt daer noch eens aen? 't is Tirebus ick meen.
Tirebus. de iiije. personagie, afbeeldende eenen Sot, oft een geckscheerder.
Jaet, daer hebdy 't gheraen, en van u broerkens een
Ben ick: siet my vry aen, met mijn seer soet marotgen.
| |
| |
Zijt welgecomen hier, hey nu ghy drolligh sotgen,
Hoe zijt ghy soo beslabt? spoeld af, oft wech van hier.
Wat soud' hy spoelen af, hier en is Wijn noch bier,
Ick spreke voor u beyd', en weynich danc ick wachte.
My dunckt wy alle zijn van droogevelts geslachte,
T' een broerken ist niet bet geneyght tot t' anders baet.
Wat ist dat hier belieft, 't geselschap, 't constigh zaet,
Ist yet van mijnen raedt, hier ben ick u ten dienste.
Ho, zijt ghy daer mijn vrient, al quaemt ghy hier u thienste
Geen aenghenamer mensch mach comen hier ontrent.
Maer wat 's 't believen dijn?
Te tappen van het best, om hier den geest verfraeyen.
Ey ja, ey doet doch dat, dat 't molentgen mach draeyen,
Om met Rondeelkens fraey, malcander drincken toe.
Toeft wat, ick com u by, en sal u wijsen hoe
Lofbaer is t' oudt gebruyc, en wilt doch niet verlangen,
Reyn geesten wijt beroemt, dit droncxken wilt ontfangen,
Dat coelen, spoelen sal, u seer verdorsten mondt.
Den dranck neem ick in danck, en hope totten gront
Nu eens te drincken haest, de Redenrijck ter eeren.
Maer comt doch, sit by ons, 't geselschap sal vermeeren,
Laet groeyen konst en gonst, als eenen boom verdort,
Maer van veel spreken hier de keel oock dorstigh wort,
Laet herwaert comen dan, den croes om druc te crencken.
| |
| |
Dat 's seker wel bedocht, wilt ooc op my dan dencken,
Siet mijn marotgen an, 't schijnt dat de tong verdroogt.
Comt, comt, mijn vrienden t' saem, ghy wort niet meer gesoogt,
Dies u den dranck behoeft, geperst, oft goet gebrouwen.
Ha, nu de konste bloeyt, door 't herte vol van trouwen,
Dat eerst scheen heel verdort, nu vochticheyt becomt,
Ick bringhet u nu eens, siet dat u herte vromt,
Sylenus goeden vriendt, ick sie ghy siet soo druckigh.
Ic heb dat lang verwacht, o glaesken reyn geluckigh,
Dat in u is ghestort, hoop ick te smaecken haest.
Denckt niemant eens op my, siet doch ick sit u naest,
En maeck u al verblijt, met mijn seer sotte grillen.
Geeft hem wat in den beck, en laet dien geck wat stillen,
So mach elc met gemack, dan met zijn saec voortgaen.
Soud' men vergeten u, dat waer niet wel ghedaen.
Neemt hier dit Tirebus, smaect dat in plaets van spijse.
Maer segt my Out gebruyc, zijn wy niet fray constwijse
Die ons vertoonen hier, het gheen' wy niet en zijn?
Dat 's waer, maer siet door my hebdy al eenen schijn,
Al maect ghy 't somtijts bont, d' hercomst can elc bespeuren
Men hevet hier en daer, aldus oyt sien ghebeuren,
Hier met zijt ghy gedeckt, al maect ghy 't vry wat vuyl.
Dat is een schoon cieraet, op d' hand sit fraey den Uyl
In plaets' van d' edel Valck, wie soude daer verdolen?
Maer nu waer is de konst, of blijft die int verholen?
Tracht weynigen naer haer, gebruyct doch ghi die wat.
| |
| |
Och wat praet ghy van konst? mijn kele wacht na 't nat,
Dat, dat so langhe toeft, doet my nu zijn een prater.
Ick denck ooc anders niet, al hadt ghy al het water
Van d' Oceaensche Zee, 't waer voor u nau ghenoegh.
Hebt ghy daer niet gemerct, hoe mijn marotgen loegh?
Wat grillekens sy maect? mach haer of my wat dorsten?
Neemt daer ghy sotten drol, ick had byna geborsten,
Den kroes is wat te groot, of 't inghewant te heet.
Dien dronck neem ick in danck, en sal u doen bescheet,
Och, och, hoe koele valt dat op mijn heete maghe!
Wel nu mijn vrienden al, ist niet t' uwen behaghe,
Dat onder ons ghebeurt? verdienen wy den ban?
Het best van allen is, hoe wy 't hier stellen an,
Wy werden noch genaemt vermaert niet om vercloecken
Soo wel als ander lien, die veel konst-rijcke boecken,
Met grooten arbeyt steets, doorlesen fraey met lust.
Wat gaet ghy quellen u, zijt doch op my gherust,
Wy zijn de ghene doch, die 't nemen vry int ruyme,
Diets veel ende ghenoegh, doen draeyen op den duyme,
En noch krijgt menigh smaec, in dat haer wort gekoct.
'T veelhoofdigh woeste dier, eet soo 't hem wort gebroct,
Sertorij hinde snel, paeyt veel beroerde sinnen.
Als ghy al hebt voleynt, soo wil ick gaen beginnen
Dit glas te senden voort, als lust wat is gheboet,
Ick die hier sitte nu in Redenrijcx behoet
Brengt u uyt jonsten reyn, den dronc wilt van my wachten.
| |
| |
Met konste (sie ick wel) moet ick mijn eer betrachten,
Hebt hoogh'lijck danck van dit, Sylenus weerden vrient.
Wie heeft te klaghen yet? is sy niet wel ghedient
(De reyne Maegt) van ons? wat wort haer doch ontogen?
Wy die zijn kloeck ghebaert, de borsten oock ghesogen
Van Pallas sterck en wijs, elck makende verheught,
Met menig kluchtigh stuc, fraey, aerdig, vol van vreugt,
Verdienende den prijs, in menigh vreemt gheweste.
In alle feesten zijn, wy d' eerst en oock de leste,
Bequaem tot veel vermaeck, nu en tot elcker stont // saen.
Maer wat gesnap is hier, laet doch het glas eens ront, gaen.
Dats waer, daer comt soo dick een seuren steuren // dagh.
Hy heves grooten noot, ey siet eens zijnen mondt // aen.
Maer wat gesnap is hier, laet doch het glas eens ront, gaen.
Dat en sal niemant doch hier connen in den gront // schaen.
Want konst hier vloeyen sal, so s' in dees meuren // plagh.
Maer wat gesnap is hier, laet doch het glas eens ront, gaen.
Dats waer, daer comt so dick een seuren steuren // dagh.
Ey ja, elck neme vreught, alss' hem ghebeuren // magh.
|
|
Auteursrechtvrij