Naamkunde. Jaargang 16

[p. 1]

Ten geleide

Op 7 september 1984 heeft Maurits Gysseling de 65-jarige leeftijd bereikt. In menige actieve loopbaan is dat de dag waarop het leven en de werkzaamheden ingrijpend veranderen: na het afscheid uit de werkkring is er eindelijk de tijd om te doen wat jarenlang door de dagelijkse werkzaamheden is verdrongen. Voor Maurits Gysseling is de dag van zijn afscheid van de Gentse Universiteit er een die valt midden in zijn drukke werkzaamheden, want na 7 september, zoals daarvoor, zal hij werken aan wat zijn hele leven heeft beheerst: de studie van de prehistorische en historische ontwikkeling van het Nederlands en alles wat daar in de ruimste zin mee samenhangt. Wie zijn fenomenaal grote lijst van publicaties (ruim 400 nummers) doorneemt, ziet hoe wijd zijn perspectief is. Een drietal werken verdient op elke plaats waar dat past genoemd te worden: de met Anton Koch uitgegeven Diplomata Belgica ante millesimum centesimum scripta (1950), het Toponymisch Woordenboek van België, Nederland, Luxemburg, Noord-Frankrijk en West-Duitsland (vóór 1226) (1960) en het Corpus van Middelnederlandse teksten (tot en met het jaar 1300) waarvan Reeks 1, de Ambtelijke bescheiden (9 delen) in 1977/8 verscheen, terwijl van Reeks 2, de Literaire handschriften, op dit moment alweer deel 5 in bewerking is.

Diegenen die weten wat hij zich nog heeft voorgenomen - o.a. een toponymisch en anthroponymisch woordenboek van Vlaanderen, de herordening van Pokorny's Indogermanisches Etymologisches Wörterbuch - begrijpen dat zijn wetenschappelijke aktiviteit allerminst beïnvloed wordt door zo iets alledaags als een 65e verjaardag.

Voor vrienden en vakgenoten is het evenwel bij uitstek een gelegenheid te laten blijken hoezeer het werk van Maurits Gysseling inspirerend heeft gewerkt, hoezeer het verruimen van het arbeidsterrein van de Neerlandistiek met een nu gedocumenteerde Oudnederlandse periode tot steeds diepergaande discussies heeft bijgedragen en steeds meer aanleiding heeft gegeven de ontwikkelingsgang van ons laatwestgermaanse dialect te herwaarderen.

Waardering voor excellerende wetenschapsbeoefenaren in combinatie met een kroonjaar mondt uit in een Feestbundel. De bijzondere redactie van deze ter ere van Maurits Gysseling samengestelde feestbundel stelt

[p. 2]

het op hoge prijs de redactie van Naamkunde te bedanken voor haar stimulerende medewerking bij de totstandkoming daarvan.

De contribuanten hebben zich in grote meerderheid ook binnen het naamkundig kader kunnen ontplooien: na de bio-bibliografie van Maurits Gysseling, waarmee de bundel wordt geopend, volgen de bijdragen waarvan drie-vierde binnen de onomastiek valt. De overige artikelen, die de etymologie (4), de geschiedenis (2), de fonetiek (2), de filologie (1), de lexicologie (1) en de syntaxis (1) betreffen, hebben in die zin een passende plaats omdat zij de naamkundige Gysseling vanuit de raakvlakken met de verwante disciplines een duidelijk reliëf verlenen.

De bijdragen van de Duitse vakgenoten geven aan dat Gysselings opvatting van zijn werkterrein zich niet door twintigste-eeuwse grenzen laat inperken en dat zijn werk van belang is voor het hele Germaanse taalgebied. Verscheidene vrienden en vakgenoten hebben om diverse redenen hun bijdragen niet kunnen verwezenlijken, maar hebben de redactie expressis verbis verzocht de jubilaris hun waardering voor zijn werk kenbaar te maken: Raoul Van Caenegem, Albert Derolez, Antoon Van Elslander, Omer Jodogne, Franz Petri, Paolo Ramat, Willi Sanders, Rudolf Schützeichel, Mme Thérèse Vergriete en Carlos Wyffels.

Het past, tenslotte, ook even stil te staan bij hen die hun bijdrage niet hebben kunnen voltooien omdat de dood hen uit ons midden wegnam: Dr. Gabriele Schieb, overleden te Leipzig op 20 april 1982 en Prof. dr. Henri Draye, jarenlang redactiesecretaris van dit tijdschrift, overleden te Leuven op 2 februari 1983.

De waardering voor Maurits Gysseling is in deze Feestbundel maar zeer ontoereikend gesymboliseerd. Maar de hooggeachte jubilaris mag zich ervan verzekerd weten dat ontoereikendheid hier meer het kenmerk is van symbolen, dan van waardering.

Gent-Leiden-Leuven 1984

W.J.J. Pijnenburg

K. Roelandts

V.F. Vanacker