Momus Annalen veur 1833 en XI
(1844)– [tijdschrift] Momus Annalen–
AuteursrechtvrijDiscours
| |
[pagina 63]
| |
Den troun hey me geere veur niks gehad,
Te zegge: op rekening van de stad,
Mer zou get dat kous gaor neet gebeure
De hiere bleefde dat oaf te keure,
Dao woare gyn centen in de kas
Me hoaw just douzend gulden verpas,
Dao waor joa gaor neet tege te spreeke
Niemand kous joa oug doa tege keeke,
Want die woare zou good oangebrag
Dat eeder eyn doa met heet gelag,
Veur us 10 joar te chagrineere
En de beurgerij te maltraiteere,
Doa veur goave zij alle dat geld
En oug nog medaillies met geweld.
De militaire autorityte,
Dat zulle veer alle moal wel wijte
Die hebbe veer euzen dank beloaf,
En doa veur doon ig mie meutske oaf.
Zy heubbe us goar neet verloate
Doa huurt me euveraal van proate....
Niks woar te veul, alles geaccordeerd
300 huzare zoate te peerd
Veur euze keyzer te escorteere
En de cavalcade te verseere
Dat maakte euze cortege brillant,
Lang leeve euse ploats commandantGa naar voetnoot(*).
De costume woare riek mer deur,
Doa kouste dog de sneyders neet veur.
Daag en nagt mouste die hiere neve,
Veur al die kleyer in eyn te dreye.
Zy heube mer 50% verdeent,
Mer doa oan zien veer joa al lang geweent.
Doa veur make z'aug zoe eyn slegte zake,
En konne zig gey reukske mie make.
De keyzer zie costuum woar brillant,
T' woar gans behange van diamant,
T' is joamer heer woar get bleyk deen daag,
Ig geluif dat ig het wel zegge maag;
De reye doa van kont geer wel dinke,
Heer hauw vergeete eyn fles te drinke,
Doa by is heer get blu wie altied,
Mer dat vergeyt heum dog met der tied.
En wie heer ins good gedronke hauw,
Veranderde zien couleur wel gauw,
De Madera scheynde heum te smake,
Out elf flesse scheynt heer niks te make.
Heer dronk omtrint 3/4 van de fles
En de Beurgemeyster dronk de res.
De ganse regering stond der neve
En oan hun woord oug het glaas gegeve,
Mer og herm het glaas woar gans leeg,
De scheepes hauwe het oetgeveeg.
Geyn dreup woar mie in het glaas gebleeve,
Wie ze het us hauwe treuk gegeeve,
De halbardeers woare gechagrineerd,
Um dat me hun niks hauw gepresenteerd,
Me hey hun oug wel ins loate drinke
En dat kont geer alle moal wel dinke,
Mer de schepes wie ig al heub gezag,
Hauwe alles op hunne moag gelag.
De road woar good te zame gesteld,
Dat is wat mig het beste geveld.
Hun rouy kousse van ander half kroun,
Die stonte hun joa wel blixems schoun.
Hun kute woare good opgevuld
En heubbe mennig meytske gekuld.
Eyne burgemeyster de dat presideerd,
Met 2 scheepes die zoate te peerd,
2 boereschroubbers, geneumd avekoat,
Dat woare de leden van de road.
Daar bij een baron en een notaris,
(Brave menschen, als het maar waar is).
Die mouste de stad representeere
En de keyzer goon complimenteere,
Met heum te zegge wat heer al wis,
En heum get keulle, wie gebrukelik is.
..............
..............
Me hey de keyzer eyn bal gegeeve,
Mer dat maakte de road gans verleege,
Daan hey me zeker verzeuk gehad,
Alle de gooy beurgers van de stad.
Doa by eynige geamploijeerde,
Die alle de beurgers respecteerde,
Mer 't meyste dog van de beurgery,
Met de leden van de Momezy.
Mer um dat ze niemand woue mankeere,
Ging de Road dat gans anders rangeere;
In de Gazet woord geproclameerd,
En oug euveraal gepubliceerd:
Dat den Hoechlustigen Road leet weete,
Dat alle Mastreegter ingezeete,
Wie de vreemde van boete de stad,
Veur eyne geulde doa entrée had.
De Momus Balle woare hiel schoen,
Alles ging op eyne groeten toen,
De maskes woare zier intrigant,
Ze intrigeerde met veul verstand;
Ze zagte: ‘Je vous connais, Monsieur!
‘Beau masque, cela est fort heureux!!!...’
Dat kaan me wel heyte intrigeere,
En wee zou zig dan neet amuseere.
Zeet doa de historie van de Carnaval,
Van de costume en van de bal.
Mer ig kan neet van het peêrdsche stappen,
Zonder ins van den airmen te Klappen,
Verget dog die airm duivels neet,
En dink dat geer hun get schuldig zeet.
Want het steyt in eus wet geschreeve,
Dat geer get moot oan den airmen geve,
Heub dog doa veur mer altied gooy zeurg,
Want wat geer hun gef is mer gebeurg.
Quantiscumque sumptibus constet, lucrum est pietatis, siquidem inopes refrigerio isto juvamus. Tertullien, chap. 39.
Quelque dépense que nous fassions, elle est utile et pieuse, puisque les pauvres en profitent. |
|