Momus Annalen veur 1833 en XI

[p. 46]

Opening van het spel van kegels aan de Casino Momus.

Aan Mijnheeren van de Kommissie van opstelling van de Annalen van Momus.

Mijnheeren!

Ik heb gelezen met oneindelijk van de smert, in het laatste nommer van de Annalen, een artikel geschreven in fransch op de opening van de Casino. Niet dat dit artikel was slecht geschreven; - aan het tegendeel, het was opgesteld met eene zuiverheid en eene sierlijkheid van stijl onuitdrukkelijke; - maar het is het beginsel welk daar is verdedigd, dat mij heeft dieplijk bedroefd.

Het daar is gezegd, dat eenige personen zich waren beklaagd van dat het daar was niet genoeg van artikels in fransch in het dagblad van Momus. Maar waarom daar zou hebben het zoo veel van artikels in die tong uitlandsch? Wij hebben reeds in spraak vreemd twee bladeren, waarvan het eene is zelfs geschreven in gasconsch. Waarom de Annalen zouden gaan zij nog vergrooten het getal?

Gelooft niet, Mijnheeren, dat dit dat ik daarvan zeg is voor u afkeerig maken van de tongen van andere naties; ik bemin, aan het tegendeel, aanzien dat men zich daarvan bezig houdt; vooral, gelijk gij het doet, met een talent, eene wetenschap, eene diepte wonderlijke. Maar dat moet nooit zijn dan in voorbijgaande, et om werpen eenige verscheidenheid op de voortbrengsels uitmuntende van het genootschap gek.

Dat tegen wat ik mij zelven zal verhoogen dan altijd, dat is tegen de strekking van willen alles schrijven in fransch. Ziet hier de oorzaak van mijnen tegenstand. Ik ben mij zelfs franschman; maar ik zou willen wel mij zelfs aanleggen aan de tong Nederlandsch, welke, zonder mij zelfs vleijen, ik spreek reeds met een zekeren chic. Nu, indien alles zich doet hier in fransch of in gasconsch, ik zal geraken nooit aan mij volmaken in hollandsch.

Van vrees dan, Mijnheeren, dat het niet u kome nog een artikel fransch, op de Casino, ik heb genomen op mij van opstellen in een hollandsch zuiver, en waard van Hooft, Vondel en Bilderdijk, een klein verslag op de opening van het spel van kegels aan Maaszigt.

Het maakte zeer warm, den morgen van den 6 junij van het jaar van genade 1844. Hoewel men zich droeg zeer wel, men zich voelde niettegenstaande slechts middelmatig geneigd aan zich te geven beweging. De hemel was gedekt van wolken; het maakte een weder stikkend, en de wêerwijzen zeiden: het zou kunnen wel vallen van het water vandaag!

Maar, wie kan tegenhouden den sprong van lieden die hebben in zigt een gedeelte van kegels ingerigt aan de wijze pruissisch? Welk beletsel genoeg groot kan zich verheffen dat zullen overspringen niet, van de liefhebbers razende van ballen welke men plaatst op de hand in ze werpende, aan de plaats van zetten de hand in de bal, gelijk dit zich praktizeerde van achter de oude méthode?

Hen ziedaar dan aangekomen aan de Casino! Hen ziedaar wie zich plaatsen te werpen aan wie beter beter, zich bevlijtigende aan behouden de bal op de plank smalle die leidt aan de negen kegels geschikt in vierkant aan het eind van de plank. De bal is gesmeten;... ze rolt in makende hooren een gerucht doof gelijkende aan den donder in de verte;... zij zich voortschuift,... zij zich nadert van het vierkant,... en zij werpt om somtijds zoo verre als aan vier en zelfs vijf kegels! Maar, helaas! het meest dikwijls zij verlaat, voor van zijn gekomen aan het eind, de baan welke zij moest volgen, en dan zij werpt om niets van het alles.

Niettegenstaande, de drift van de spelers verdubbelt, ondanks de rabauwen die zij werpen, en weinig aan weinig zij zich zijn gewend aan de nieuwe wijze van smijten den bal, welke maakt een verwoesting meer schrikkelijke in het vierkant van hout, en de kegels vallen meer talrijk en meer dikwijls.

Maar niemand nog heeft geslaagd aan ze te werpen neder alle de negen. Eindelijk Momus Engels, met eene behendigheid wonderbare, smijt de bal, zij scheert de plank in rakende de randen, en al het vierkant valt met een orde, eene regelmatigheid zonder voorbeeld.

Dadelijk een hourrah! algemeen zich verheft en de behendige speler is gekroond koning voor de loop van het jaar. De wijn vloeit aan groote golven, geschonken van twee flesschen en gedeeld aan de twintig spelers aanwezige.

Het gedeelte zijnde geëindigd, de liefhebbers zijn gegaan zich plaatsen in het pavilloen, en dáár, zij hebben verbruikt eene portie ongeloofelijke van ganzen gebradene.

Eenigen zich zijn gezet aan nemen van den thee, en aan

[p. 47]

dit uitwerksel, zij maakten komen van dezen drank sineeschen, een getal van porties gelijk aan de hoeveelheid van personen die zich voorstelden van daarvan verbruiken. Het geen was gedaan in uitwerksel.

Maar, weinig van tijd na, kwam een nieuwe gast, dewelke vraagde een kopje zuiver, en zich schonk eene hoeveelheid meer of min aanzienlijk van den bovengemelden drank. En, wel dat de portie van thé, eerst gediend, had niet geweest vermeerderd, men was genoodzaakt van betalen, voor het kopje zuiver, den zelfden prijs als indien daar had geweest eene portie van thee van meer.

Een van de persoonen aanwezig vroeg dan, of, wanneer men drinkt eene flesch van wijn, aan twee, men is verpligt te betalen ook voor twee flessen.

Alhoewel het zij, deze dag merkwaardige, zal zijn lang tegenwoordig aan het geheugen van de kinderen van Momus;....... mits echter dat zij hem vergeten niet.