Moetete (1968)

[p. 46]

Kontakten

Onder de Surinamers in Nederland bestaat belangstelling voor het werk van de kulturele avantgarde hier, waartoe ‘Moetete’ zich zeker mag rekenen. Herhaaldelijk is in die kringen de behoefte aan kontakt geuit. Tot deze indruk is ook redaktie-lid Thea Doelwijt gekomen tijdens haar recent kort verblijf in Holland.

Thea Doelwijt heeft met verschillende surinaamse dichters en schrijvers in Holland - Wati Deets, Rudi Kross, Leo Ferrier en Michael Slory - gesprekken gehad waaruit duidelijke geinteresseerdheid in wat wij hier doen en in wat er over het algemeen hier op het kulturele vlak gebeurt, is gebleken. Ze willen zelfs publiceren in ‘Moetete’ nu ‘Skwala’ naar alle waarschijnlijkheid definitief ter ziele is gegaan.

Nu kan men zich op het standpunt stellen, dat wij hier op de eerste plaats in Suriname en voor Suriname werken en dat al die Surinamers die daar in Holland ‘belang zitten te stellen’ liever maar zo gauw mogelijk terug moeten komen om mee te doen.

Aan de andere kant stemt het grote aantal van onze landgenoten in Holland en het feit dat ze niet zo vlot terugkomen als wel wenselijk is tot nadenken over de vraag of we toch niet iets moeten doen aan de kommunikatie met hen.

Dat nu, kan, maar het zou ideaal zijn als die schrijvers en dichters en nog een paar andere Surinamers zich daar een beetje met de verspreiding van surinaams werk onder Surinamers zouden bemoeien. We zouden anders aangewezen zijn op de Nederlandse uitgevers en dat idee is om verscheidene redenen niet zo aantrekkelijk. Dit is wat het kontakt met ‘Holland’ betreft.

Een ander kontakt waaraan accuut iets gedaan moet worden is het kulturele kontakt met andere landen van het Caraibisch gebied en Zuid-Amerika. Landen als Trinidad, Barbados, Guyana de Antillen, Venezuela etc. etc. We zijn - en dat is een eeuwenoud euvel - met al onze vezels vastgeklonken aan Europa en dat terwijl we in een geheel andere wereld - de Caraibische, de Zuid-amerikaanse - leven. Met deze wereld delen we een overeenkomende problematiek en een overeenkomende ontwikkeling in vele opzichten. In het Caraibisch gebied duiken regelmatig nieuwe schrijvers, nieuwe kunstenaars, nieuwe bewegingen op, die evenals wij hun eigen land een nieuwe eigen identiteit willen geven. Dat ze ons daarbij ver vooruitliggen mag geen pleit zijn voor het handhaven van ons europees isolement.

Als er een groep is die momenteel kan bijdragen aan het doorbreken van dit isolement dan is het ongetwijfeld ‘Moetete’ ....

[p. 47]

Verheugend is in dit verband dat Robin Ravales, redaktielid van ‘Moetete’, dezer dagen in Trinidad, Barbados en de Antillen enkele incidentele kontakten heeft kunnen leggen met schrijvers en andere kunstenaars aldaar. Het idee is geopperd om het volgend jaar een kongres van schrijvers uit die landen te beleggen en het zou helemaal ideaal zijn het kongres hier te doen plaatsvinden temeer daar er plannen zijn om bij Nieuw Amsterdam een kultureel kongrescentrum te maken. Deze beide unieke gebeurtenissen zouden o.i. best kunnen samenvallen en Moetete heeft de kwestie daarom direkt in studie genomen.

Van het een komt het ander en daarom is als uitvloeisel van deze besprekingen het idee gekomen om ook aan een eigen informatiecentrum te gaan werken.

Thea Doelwijt is n.l. in Holland in de gelegenheid geweest om te zien hoe geinformeerd men daar is. Lektuur uit alle delen van de wereld, voornamelijk uit die delen waar er iets gebeurt - Latijns-Amerika, Cuba, Oost Europa, Blackpower-Amerika - is er binnen het bereik van iedereen.

Hier ligt het geheel anders en blijven wij verstoken van moderne lektuur en informatie, die je moet bijhouden wil je aan een moderne eigen vorming werken. De uitwerking van het idee zou gestalte kunnen krijgen in een Moetete-bookshop van bescheiden afmetingen, maar waar men een maximum aan deze hier niet zo gangbare informatie kan treffen.

Ook de plannen voor een dergelijk informatie-boetiekje zijn in studie.

benny ch. ooft