Den minnelijcken roosen-knop

[p. 219]

Geen Fabel is 't maer waer geschiet,
'tGeen u verthoont wordt in dit Liet.

Stemme: Mon Mari est à Paris. &c.

TE Loven aenden waeter kant

VVoonden een nobel baesken,

't VVas soo gauw, en licht ter hant,
Het liep gelijck een haesken
'tHeeft soo fraey gekroesselt haer,
Oft een Venus dierken waer
Gelooft my, gelooft my, gelooft my.

2. 't Quaeyntjen vryden een Meysken soet

En dat in vaste trauwe,
Schenckt my u hert, en u gemoet,
Ten sal u nimmer rauwen,
Gy staet in mijn hert geprent,
En k' en weet hier oock ontrent
Geē schoonder geē schoonder geē scho

3. 't Meysken dat docht in haer gemoet

Dat is een drolligh fieltjen,
Soo hy my voorder aen-spraeck doet
VVordt hy mijn tweede sieltjen,
VVant hy is soo soet van tael,
In sijn woorden altemael
Als suyker, als suyker, als suyker.

4. Hy heeft een Neusken fraey gemaeckt

Daer op twee lieve oogen,
Mijn hert nu heel in vreught geraeckt,

[p. 220]

 

VVant hy het wilt gedoogen,

 

En hy is seer hups van leen,

 

k' VVil my strax daer aen besteen,

 

Kan 't wesen, kan 't wesen, kan 't wesen.

 

5. Enfin sy quaemen in accoort

 

Het ja-woort was gegeven,

 

s' Hadden malkanderen soo becoort,

 

En wilden 'tsaemen leven,

 

Speurt eens hoe het is vergaen,

 

VVant de liefd' was haest gedaen

 

Van 'tvrauwken, van 't vrauken.

 

6. Soo haest sy inden echten bant &c.

 

Met hem was in getreden,

 

Speelden sy de stuere Dant

 

En dat om sulcken reden;

 

Midts s'in plaetse vanden Doeck

 

VVilde draegen gaen de Broeck

 

Van 't Quaeyntjen van't Quaeyntjen &c.

 

7. Jae, sy had' haer al soo staut

 

En wilde Procederen,

 

Ba sprack sy gans hondert faut,

 

VVie sal hier triumpheren?

 

Daerom sweer ick by den Doeck

 

Strax gaet haelt my uyt den hoeck

 

De Broecke, de Broecke, de Broecke.

 

8. Het Manneken dat stont verpluft

 

Wat dat hy sou gaen maecken,

 

Met sijn sinnen gans versuft

 

Om in accort te raecken;

 

Neen pysden hy doen terstont,

 

k'Weet begut noch eenen vont

 

Voor 't Broexsken, voor 't Broexsken.

 

9. Hy stelden 't Broexsken daer doen sijn

 

In 't midden van hun beyden,

[p. 221]

 

Hy langhden haer een stoxsken klijn

 

En sprack, sa wilt nu streyden,

 

Laet sien, wie dat hier sal sijn

 

Nu den kloecksten Capityn

 

Der Broecke, der Broecke, der Broecke.

 

10. 't Vrauwken viel hem doen te voet

 

En sy beg ost te kermen,

 

Ach mijn Lieff mijn honingh soet.

 

Ey wilt my dogh ontfermen,

 

Vergeef het my noch desen keer,

 

Ick en spreeck mijn leven meer

 

Van 't Broexsken, van't Broexsken van't Brox.

 

 

 

Die Meester blijven wilt van 't Huys, en van sijn Vrauwe

 

Soo moet hy haer altydt sien vande Broeck t' onthauwen,

 

Want als de Vrauw haer eerst maeckt meester vande Broeck

 

Dan komter allen quaet geresen uytten boeck;

 

't Is quaet (soo 't spreeckwoort melt) in quaey gewoont te komen:

 

Gedooght dat nimmermeer; wilt u altydt vervroemen.

 

Want soo ghy tracht gerust te sijn op uwen heerdt.

 

Schauwt 't voorste van een Vrau, en 't achterste van het Peerdt.