Den minnelijcken roosen-knop

[p. 181]

VVat vreught, oft aen-genaemer locht,, Is nutter dan wel Bacchus vocht.

Stemme: k Heb menigh Pint en Kan.

ICk heb den Godt der MIN,

Uyt mijn gedacht gestelt,

En geef den bras van 't vryen,
Altyt was hert, en sin,
Met soete MIN gequelt,
'k En kost het niet meer lyen,
Dus heb ick hem verjaeght
Kies Bacchus in sijn stè
Diemy veel meer behaeght
En oock Silenus mè, en oock Silenus mè.

2. Het edel Bacchi nat,

Dat is soo aen-genaem,
En lieffelijck om drincken;
Maer dat ick had een vat
Van diën soeten traen,
Ick sou u eens beschincken:
Want al sijn kracht baert vreught
De MIN niet dan verdriet.
Dies drinckt soo veel ghy meught
Maer comt aen't vryen niet bis

3. In plaets ick plagh te staen,

En wachten aen de deur
Van mijne ziels beminde:
Soo ist dat ick nu gaen
Daer droef heyt, noch getreur,
Noch suchten sijn te vinde,
Daermen niet anders denckt,
Als drinckt u vol, en sat
VVant Bacchus ons daer schenckt
Van sijn doorluchtigh nat, bis

4. Een pyp toeback twee, dry

En magh niet zyn versmaet

[p. 182]

 

Om uyt de borst te smooren,

 

Komt jemandt van gevry,

 

Ick hem al segghen laet

 

En wil daer naer niet hooren:

 

Maer drincke naer mijn lust

 

Van Bacchi koelen wyn,

 

Soo lanck tot 't hertjen rust

 

VVant 't anders niet magh syn, bis

 

5. Maer gaen ick dan naer huys,

 

De straet is my te smal,

 

'k En kan my niet op-rechten,

 

Al ben ick noch soo buys,

 

Ick my wel wachten sal

 

Van kyven en van vechten,

 

VVant my geen rusi dint

 

't Hert is vol sanck, en klanck,

 

En al die Bacchus mint

 

Is den gemynen ganck bis

 

6. VVegh, wegh dan Venus kint

 

Ick segh u nu adieu,

 

En wil u gaen verlaeten;

 

Al heb ick u gedint,

 

Nochtans ben ick u beu

 

'k Heb reen om u te haeten,

 

VVant hert en siel verteert,

 

Die u sijn onderdaen,

 

Hy vrydt al die begeert,

 

Ick hebt genoegh gedaen, bis

 

 

 

Jan die versuypt het al het geen hy jaerlijckx windt,

 

Sijn Renten smeert hy op; want hy drinckt te goethertigh,

 

En niet als eenen knop men aen sijn wambas vindt:

 

Maer let op sijnen Neus daer staender wel en dertigh.