Den minnelijcken roosen-knop

[p. 150]

Iet 't geen van jonckx wordt ingeplant,
Door heel het leven haudt dat stant.

Stemme: Soo haest Aurora was ontloken

WAnneer dat Bacchus wirdt gebore

heel jonk verliet sijn moeders borst

En die wirdt hem seer haest geschorst,
Want hy sijn Moeder corts verlore;
In plaetse vande welck,
Verliet hy strax het melck,
Noch jonck,, hy dronck,,
Den wyn veel liever,
Doen saghmen hem,
Hy liet de mem
En dronck met jver.

2. Wy zyn hier als sijn Ondersaeten,

Op niemant draegen wy quaet hert,
't Geen dat van hem geleert ons wert
Want dese leeringh ons can baeten:
Hy hiel meer van't gelas,
't geen sijnen trooster was;
Van twist,, En wist,,
Hy niet te mellen,
In sijn groen jeught,
Namp hy meer vreught
In pot en snellen,

[p. 151]

 

3. Laet ons dan leven oock in vrede,

 

Want hy aen ons geeft sulck gebot,

 

En vatten aen de pint en pot,

 

Gelijck dat Bacchus selver dede;

 

Geen melck en magh het zyn,

 

Maer wel den claeren wyn,

 

Geen borst,, den dorst

 

Enconst hem helpen,

 

Want hy bevont,

 

Dat melck mistont,

 

Den dorst te stelpen.

 

4. Wel heeftmē Bacchus dan sien blinkê

 

Schier vande lange eeuwicheyt?

 

En kreegh den naem van Godt bereyt,

 

Door const van wel te connen drinken;

 

Laet ons dan doen als hy,

 

En buysen tot dat wy

 

Ons keel,, soo veel,,

 

Van't voetsel geven,

 

Dat wy te gaer,

 

In vreught hier naer

 

By hem eens leven.

 

 

 

Soo langh het geltjen duert soo set-men-ter op aen,

 

Men tuyscht, men drinckt, men klinckt, en 't isser noyt gedaen

 

Ja 't is ons meeste kunst het meeste te verteren,

 

En d'alderbeste man die best de borst kan smeren.

 

Alleen op hoop, als 't Schip sal sijn aen leeger wal

 

Dat een goet hauw'lijck dan het al betaelen sal.