Den minnelijcken roosen-knop

[p. 90]

Enceladus beweent, en klaeght sijn droevigh leven
En seydt: dat hy hem wilt tot stille rust begeven.

Stemme: 't Is alleen om een die ick beminne.

O Sylvia suyver Godinne

Waerom wygert gy my u handt?

Waermè gy kont u leven winne
En blusschen mynen fellen brandt:
O Sylvia ‘ach komt toch na’
Mijn liefste Nymph door uwen dauw verquickt
Mijn droog herte 'tgeē indē brant verstickt

2. Enceladus moet hitten smaecken

Gestaedigh onder Ethna hoogh;
Den Salamander sietmen blaecken
In 't vlammigh vier 'tsy laet oft vroogh
Soo moet ick hier,, branden in 't vier,,
En sonder vreughden sijn nu al den tyt
Tot dat gy Nymphe komt, en my verblijt

3. Gy syt het leven van mijn leven,

Gy syt die voeders van mijn hert,
Gy kont alleen gesontheyt geven
En oock wegh nemen mijne smert:
Orpheus Luyt,, en Clios Fluyt,,
Kan niet verblijdē mijn droevigh gemoet
Als wel u goddelijck wesen soo soet.
4. Wanneer u ooghskens op my lonckē
Verblijt in my mijn droeve ziel,
Gelijck als die Rooskens ontfoncken
Rontsom in Hoven, en Pariel,
Wanneer het kleet,, des Hemels breet,,
Apollo met sijn tach 'tich hooft verschuyft
En Zephirus door alle boomkens druyst.

[p. 91]

 

5. Ach komt Godinne met uwe straelen

 

Geeft my u handt, eer 't wordt te spae,

 

Verdryft u Dienaers groote quaelen

 

Met uwe handt, tooght u genae,

 

Geneest syn pyn,, door u aen-schyn,,

 

Geneest sijn wondē met u hoeningh soet

 

Eer 't hert versmoort hier in sijn eygen bloet.

 

 

 

Ten is geen sieckte 't geen soo seer beancxt mijn leven,

 

Het is veel eer de doodt die my door-boort het hert,

 

Doodt, neen; het is een brandt die noyt geblust en wert

 

VVîens vlam door heel mijn lijff gestaedigh wordt gedreven.

 

Brandt, neen; maer een gequyn dat met een quelligh leven

 

En traege onlust steedts mijn flauw gemoet benert.

 

Gequyn, neen; maer wel eer een over-vreede smert

 

En ongehoorde straff die 't noodt-val my gaet geven.

 

VVant was het sieckte, men die wel genesen soud:

 

VVas 't Brandt, oft Doodt, ick waer al langh verbrandt, oft koud;

 

VVas 't straff, oft gequyn, helaes! mijn droeve daeghen

 

Die waeren al verteert en niet-te-min ick moet

 

Geduerigh sonder dat my sulcx eens sterven doet,

 

Sieckt, Doodt, Brandt, Straff, Gequyn, om uwen 'twil verdraegen.