Den minnelijcken roosen-knop

[p. 1]

Liedeken.

Men magh op u ô Roose roemen
Dat ghy syt de schoonst' der Bloemen.

Stemme: Polyphemus aende stranden.

SOo lanck als de purper Rosen

Geurigh blosen

Nauwelijckx ter deegh ontdaen,
Sullen s'jders ooge loken,
Noch gedoken
Die hun siet in Knoppen staen.

2. Jder een sal 't Roosken roemen,

Boven Bloemen,
Diemen inde Hoven siet;
Soo lanck als het staet te bloyen
En te groyen:
Maer verslenscht, en achtmen 't niet.

[p. 2]

 

3. Op het Stelken is het veerdigh,

 

Ende weerdigh,

 

Tot een Princelijcke dracht:

 

Maer wanneer het is versleghen

 

Door den regen,

 

Wordt het niet en sier geacht.

 

4. Dit zyt gy aerdige Dierkens

 

Minne-vierkens

 

Als gy noch in Maeghdom zyt:

 

Maer soo haest gy comt te vallen,

 

Door het mallen,

 

Wordt gh' al uwen luyster quyt.

 

5. Wilt geen Vryers tongh gelooven,

 

Die comt rooven

 

t' Roosken daer-men staegh naer wenscht;

 

Want soo haest het is bedreven,

 

Blijft gy leven,

 

Als een dorre Roos verslenscht.

 

6. Nempt in danck Heer Prins verheven

 

Dat wy geven

 

Rooskens Knop in Suyver MIN:

 

Langhen Doncker staen te wachten,

 

Die verachten

 

't Roosken in het soet begin.

 

 

 

Den Knop bevrydt de Roose-Blom

 

Tot vreught,, Van jeught,

 

In nettigheyt:

 

Ghy Jeught bewaert den Magedom

 

Tot glans,, Van Mans,

 

In reynigheyt.