Merlyn. Jaargang 2

[p. 1]

[Nummer 1]

Redactioneel

Nu Merlyn een jaar bestaat, is een kort commentaar op zijn plaats.

Enigszins verbaasd, licht verontrust, maar vooral: tevreden, kunnen wij vaststellen dat ons blad een succes gebleken is. Wij hebben dus alle redenen om aan te nemen dat velen het eens zijn met ons zakelijke principe dat ‘het behandelde object het einddoel dient te zijn voor de beschouwer’.

De vraag hoe het succes van Merlyn verklaard moet worden, is er meer één voor recensenten dan voor de redactie. In ieder geval mogen wij van onze kant wel aannemen - gezien alleen al het ongewoon grote aantal abonnees - dat er ook buiten strikt litteraire kring een groter belangstelling bestaat voor de vraag hoe een roman, een gedicht, een oeuvre in elkaar zit, en wat de auteur met de door hem gekozen vorm precies uitdrukt, dan de litteratoren over het algemeen wel schijnen te denken. Wij concluderen daaruit dat litteratuur voor velen nog op andere wijze nieuws is dan als excuus voor de journalisten van de Haagse Post en Gard Sivik om hun faits divers te spuien. Wij zullen deze ‘onthullers’ dus blijven bestrijden, - verwoed maar indirect, namelijk door ons spel te spelen.

Zelfs wie oppervlakkig wil speculeren over de samenstelling van ons publiek, kan er niet om heen, dat Merlyn voor velen in de eerste plaats een bron van inlichtingen is. Aangezien wij niet menen een laatste woord te kunnen spreken (vaak zelfs niet meer dan een allereerste), verwerpen wij dit practische gebruik van ons blad geenszins. Ook voor lezers die het allemaal zelf net zo goed of beter zouden kunnen doen, kunnen wij trouwens nog een economische rol spelen, namelijk als tijdsbesparing. De maand die wij met een tekst bezig zijn, wordt voor de lezer een uur.

Zonder behoefte te voelen aan de eenvoud des geestes die hier en daar

[p. 2]

van ons gevraagd werd, zullen wij dus met genoegen het odium van schoolmeesterij blijven dragen. Sterker, wij willen nog wel verder gaan in die richting, door in de komende jaargang regelmatig besprekingen op te nemen van boeken die zich bezig houden met dezelfde zaken als Merlyn, binnenlandse boeken maar vooral buitenlandse.

Dat ons blad op creatief gebied minder ‘workshop’ is dan op dat van de essayistiek, mag door sommige lezers betreurd worden, maar het is in overeenstemming met onze opzet, die gebaseerd is op de gedachte dat onze taak vooral is: het stimuleren van nieuwe essayistische mogelijkheden. Vanzelfsprekend hopen wij van harte dat bekende en onbekende auteurs ons hun scheppende bijdragen zullen (blijven) sturen, maar heel veel zal er proportioneel toch niet veranderen. Misschien dat wij voor de komende jaargang eerder honderdvijftig pagina's scheppend werk zouden willen opnemen dan de honderd (op een totaal van vijfhonderd) die de eerste ronde heeft opgeleverd. Een aardverschuiving ligt echter bepaald niet in onze bedoeling.

Nieuwe plannen die wij hebben, gelden dan ook de essay-afdeling. Naast de reeds genoemde rubriek boekbesprekingen openen wij er een die gewijd zal zijn aan artikelen waarin in kort bestek een bepaalde litteraire tekst behandeld zal worden. Er zijn bijvoorbeeld veel gedichten die één of meer duistere plekken hebben, waar men iets over op kan merken, zonder dat een volledige analyse nodig is. Zo'n geval kan met de lichte toets afgedaan worden in de nieuwe afdeling. Ook korte stukken die als aanvulling of polemiek-op-een-onderdeel ingezonden worden naar aanleiding van een reeds eerder door ons of anderen gepubliceerd essay, kunnen daar een plaats vinden. De Valkuil-rubriek blijft gereserveerd voor het signaleren van al die kleine ongerechtigheden op litterair gebied die onze ergernis wekken, maar die niet belangrijk genoeg zijn voor langere artikelen.

Kortom, veel veranderen gaat er niet. Wat wij in de eerste jaargang begonnen zijn, zullen wij in de volgende verder uitbouwen.