Mededelingen van het Cyriel Buysse Genootschap 23

Deel VI, brief 2.

3426 F/135

H. HONIG,

Uitgever.

Utrecht, den 31/12 1898

Oude Kerkstraat 40.

Van Wijckskade N^o. 24.

Mejuffrouw Virginie Loveling

Gent.

Mejuffrouw.

Aangezien ik Eigen Haard 1897 slechts in leen had, en ik dien jaargang op 't oogenblik niet meer krijgen kan, is het mij nu niet mogelijk de paginatie van ‘de groote manoeuvres’ nog na te rekenen.

In tusschen kan ik U wel verzekeren dat mijn berekening niet zoo abusief kan zijn en hoogstens een paar pagina's zal kunnen verschillen.

Nu is het misschien wel mogelijk door deze novelle zeer wijd uiteen te drukken er een deeltje van te maken dat alléén zou kunnen verschijnen maar toch zou dit een zéér bescheiden deeltje blijven, wat den omvang betreft.⁽¹⁾ Ook zou ik U alleen daarvoor niet meer dan f. 100,- honorarium kunnen geven.

(1) Honig vermeldt hier voor de zekerheid ‘wat den omvang betreft’. In zijn briefwisseling met Loveling omtrent Een vonkje van genie en andere novellen (Deel III, brief 5 (3426 A / 95)) reageerde ze fel toen hij een paar van haar novellen ‘minder geschikt’ noemde. Hij bedoelde echter de omvang, terwijl zij hierin een opmerking over de inhoud onderkende.

[p. 267]

Wat het honorarium betreft, waarbij U 't door mij aangebodene vergelijkt met dat wat U b.v. van Eigen Haard ontvangt,⁽²⁾ ben ik zoo vrij U beleefd op te merken dat 'n tijdschrift als 't genoemde met een oplaag van misschien 8 à 10 duizend exemplaren heel wat meer honorarium geven kan dan een uitgever die een oplaag van 550 exemplaren maken kan.

Daarbij komt dat het overgroot deel der koopers van romans en novellen, in Nederland ten minste, zijn: de leesgezelschappen. Nu heeft natuurlijk elk leesgezelschap Eigen Haard in circulatie, hebben dus de leden daarvan de romans uit dit tijdschrift reeds gelezen, en worden later bij afzonderlijke uitgave dus niet meer gekocht. Voor den uitgever van een roman of novelle die reeds in een algemeen verspreid tijdschrift gestaan heeft is het dus bovendien zéér moeilijk een voldoend debiet te vinden voor zijn uitgave. U zult dit naar ik vertrouw bij nader inzien zelf erkennen.

Ik kan dan ook tot mijn leedwezen geen hooger honorarium aanbieden en zou van uitgave moeten afzien indien U met het door mij voorgestelde geen genoegen kon nemen.

Wat het debiet in België betreft, kan ik U nog berichten, dat voor ‘Madeleine’ de heer Vuylsteke de exploitatie op zich genomen had. Mij dacht dit was de beste persoon daarvoor. Maar men wil bij U voor een boek zóó weinig geld geven, dat aan de exemplaren in België verkocht, zoo goed als niet verdiend wordt.⁽³⁾

Misschien dat dit ligt aan de wijze van exploitatie. Deze geschiedt zooals de heer van der Poorten⁽⁴⁾ eens vertelde zoo. De reizigers van den heer P. gaan met verschillende boeken 't land door bij de liefhebbers van litteratuur. Teekent zoo iemand, uit Brugge b.v., op een uitgaaf in, dan wordt 't boek uit Gent daarheen gezonden. Nu moet natuurlijk én de heer v.d.P. en zijn reiziger verdienen aan dezen verkoop; moet bovendien 't boek franco⁽⁵⁾ Brugge geleverd worden, maar op deze wijze gaat er zooveel af, dat men aan de nederlandschen uitgevers wel niet veel betalen kán. 't Is wel jammer, doch zóó staan de zaken!

Gaarne Uw antwoord tegemoet ziende verblijf ik onder aanbieding van mijn gelukwenschen bij de wisseling des jaars.

Met hoogachting

Uwdwdr

[get.] H. Honig

(2) Loveling kreeg inderdaad een hoog honorarium van Eigen haard: ‘300 gulden benevens postwissel van 12 franken voor De Groote Manoeuvres’ noteerde ze zelf op de enveloppe waarin ze het geld ontving. (Collectie Loveling, UBG, handschrift 3426 C, ongenummerd stuk, te vinden net voor nummer 135)

(3) Dit werd reeds vermeld in Deel V.

(4) I. Vanderpoorten: uitgever te Gent, beter bekend onder Uitgeversfirma Vanderpoorten en Co. Loveling gaf zelf twee werken uit bij hem in 1890: De kleine Italianen. Vertelsels en Een Sint-Nicolaasgeschenk. Vertelsel.

(5) Porto franco: met betaling van de vracht door de afzender.