Mededelingen van het Cyriel Buysse Genootschap 22

40

[Brief van Virginie Loveling aan Adolphine en Doca Van Rijswijck. AMVC L863]

Gent 26 december '09.

Lieve vrienden,

Wat deed het mij genoegen uw groete en heilwensch te ontvangen! Ik had in zoo lang niets van u meer gehoord, door mijn schuld eigenlijk, in den schijn ten minste.

[p. 231]

Reeds zoo lang wilde ik u vragen - volgens uw belofte - mij te komen bezoeken en het kon niet door een voortdurende ongesteldheid. Ik ging wel uit, maar was nooit zeker 's anderdaags niet ziek te zijn. Nu een drietal weken geleden kwam het tot een erge crisis: ik leed erge pijnen: steentjes in de lever en inwendige inflammatie. Gedurende acht dagen leefde ik met suikerwater alleen. Nu is het beter; maar ik ben nog heel zwak. Deze brief is de eerste, dien ik schrijf in langen tijd. Doch genoeg over zoveel miserie. Hoe stelt gij allen het.

Ik dacht zoo vaak aan u met liefde en verheug mij in uw geluk. Lieve Doca, uw kaarten uit Zwitserland waren mij zoo welkom! Ik kon niet antwoorden, daar gij zeker nooit lang op dezelfde plaats bleef. Jammer! Veel kan ik niet schrijven, mijn hoofd is nog zwak.

In mijn omgeving was men ongerust. Ik geen oogenblik, ik hoopte wel, dat het zou overgaan, hetgeen geschiedde.

Veel liefs aan u allen.

[In de marge toegevoegd]

Met groote belangstelling las ik in Hollandsche kranten het relaas over al de eerbewijzen, die u, lieven held,⁽¹⁾ te beurt vielen. Ik was blij u persoonlijk te kennen.

Virginie

Mijn beste heilwenschen voor 1910.

(1) Hans Christoffel had zich als officier in het Nederlands-Indische leger rond de eeuwwisseling verdienstelijk gemaakt bij de ordehandhaving op het eiland Atjeh. Hij nam het jaar na zijn huwelijk ontslag om gezondheidsredenen (en leefde nog meer dan een halve eeuw); zie D. Vanacker in Mededelingen CBG XIII, brief 204, p. 127-128.