Matroosen vreught

Nederlandts treur-zangh.
Wegens den E. L. Admirael van Hollandt en West-Vrieslandt, Marten Harpertz Tromp.
Gesneuvelt voor ’t Vaderlandt ’t Jaer 1653.

Toon: O Kers-nacht.

HY, die de Turcksche halve-manen
Gesloopt heeft, en de Castiljanen,
En Arragon tot as gestampt,
Die, door het braaken van sijn Trompen
De zee met met koppen vulde, en rompen
Met schelmen boord aen boord geklamt.

Hy, die in ’t schuym der Water-wielen

[p. 47]

 

Het puyckste van de Britsche kielen

 

Neerboorde, die stengh en galjoen,

 

En mast, en boeg-spriet van den looper

 

Af stuyven dee, door ’t logge kooper,

 

Mijn langh geterghde wraeck ten soen.

 

Dien groote Godt der dolle baren

 

Is, door een loot, de droeve kruyn

 

Vereende deckt droeve kruyn

 

Met deerlijck treur gewaet, terwijl ‘er

 

Gelet wert op den tweede pijler,

 

Die dus beschermt mijn trotse tuyn.

 

Wie sal de State sabel swayen,

 

Wie sal de monster-robben payen

 

Aen ’t Zee-gediert, met honden bloed,

 

Men soeckt om ’t ende der vier winden,

 

Men soeckt, men sal geen Harpers vinden

 

Die soo beschermt mijn lans en hoed.

 

Wat Trom sal Tromp syn lof verbreyden?

 

Wat zege-wagen sal hem leiden?

 

Wie is hy die hem roemen sal?

 

Dien Held, wiens lof sou een wel tarten

 

Van ’t Oost tot aen ’t gewest der swarten

 

Leydt neer gevelt, o pijn! o val!

 

O strickbandt van myn seven schichten,

 

O Neerlants Hant, wiens kragt die swigten,

 

Het Reden-loose Vyants rot!

 

Ghy rust in d’ aerde, die u baerde,

 

Neem doch myn laetste gunst in waarde,

 

Den nijd, en Engelant te spot.

Graf-Dicht.

Hier rust heer Tromp, den held en Stuurman mijner kielen.
Die Hemel, Zee en Hel met Lijken vulde, en Zielen;
Dewijl mijn Admirael, ‘tzwaerdt in sijn zegen handt,
Voor ’t Werelds vocht, won hy het Hemels Vaderlandt.

Dus klaegde Nederlant wijl de tranen
Haer gantsch in peeckel deden banen,

[p. 48]

 

S’ en wist niet of sy swymen sou,

 

Ten laetsten, na geduur’ge suchten,

 

Liet sy haer nakent hart ontvluchten,

 

Dees snicken: wee! wee! o rou!

 

Ghy die de schragen van drie kroonen

 

Hebt deerlijck met den byl sien hoonen,

 

En knotten op een Schen-schavot,

 

Wreek Stuaert en syn Na-saets wonden,

 

Bescherm myn Leeu voor snode Honden,

 

Bescherm, bescherm hem groote Godt.