Matroosen vreught
(1696)–Anoniem Matroosen vreught–
AuteursrechtvrijStemme: Als ’t begint.
DAt meysjen had een Boots man lief,
En sy en wou van hem niet scheiden,
Al hadder dat nachje een Iaertje geduert
En sy soudt wel overbeyden, overbeyden.
De moeder tegen de dochter sprack,
En ghy sult bedrogen wesen:
Ik sieder aen uw’ bruyn oogkens so wel
En gy draegt een kint met vrese, kint, Etc.
Dat kint dat ick met vresen draegh
Dat is een soo hupschen Boots-geselle,
Ick hoop onse rijcken Heere Godt,
En hy sal ’t noch wel vergelden, wel, Etc.
Dat meysken deur den Boogaert ginck
Al met haer gout gekruyfde hayre;
Een vingerlingh root, die hy haer boot
En by een fontyn was klare, ja, Etc.
Die vingerling was ’t root,
’t Fonteyntje was klaar,
Dat heeft dat meysken wel bevonden,
Met een sprak daer de vrome Lantsknegt
En mijn Ros staet ongebonden, Etc.
Mijn Ros die ongebonden staet
Daer sal ick selver noch op rijden:
Hy seyde, Vrou maget bint op u hayr
Al met een strengh van syde, strengh, Etc.
En isset al van den sijde niet
Soo isset van den rooden Goude,
Om ’t Iaer als ick goe maget was,
En doe deed’ ick dat my roude, dat, Etc.
Eens Iaers als ick goe maget was
Doen was ick alsoo hoogh van moede,
Nu ben ick met een kleyn kint beswaert,
En nu ben ik laegh van moede, laeg, Etc.
| |
[pagina 25]
| |
Hy sette de ladder aen dat huys
Om dat mooye meysken te beklimmen:
Doe weende al datter inne was,
En sy hoorde den Nachtegael singen, Etc.
De Nachtegael song, den hoorn die blies
Van den avont tot den lichten morgen,
Ia wieder in syn Liefs armen leydt,
Waerom soo wil hy sorgen, wil hy sorgen,
Ia wieder in syn Liefs armen leydt
Waerom soo wil hy dan noch treuren,
daer gater so menigen vrome lantsknegt
En ’t en mach hem niet gebeuren, niet, Etc.
|
|