Matroosen vreught
(1696)–Anoniem Matroosen vreught–
Auteursrechtvrij
[pagina 4]
| |
Op de Stemme: Langh op, en tap zey sy.
BLoemer herten wat een schrick,
Is in mijn gemoet geresen,
Doen ick op een oogenblick
Heb in d’ Almanach gelesen,
Hoe dat d’ Amstel, en in den Haegh,
En dat alle bey van daegh
Kermis soude wesen.
Ick verfoeyde Lissabon,
En de reys van Portugaele:
Want mijn docht de gulden Zon
Schoot met sijn vergulde strale,
Nae den Haegh en Amsterdam
Daer hy om een luchje quam
Uyt de Kermis Zale.
Maer my dunckt mijn hert verdwijnt,
Als my dunckt dat nu met namen,
Nu het heldere maentjen schijnt,
Al mijn liefstentjes te samen
Gaen braveren handt aen handt,
Met de een of ander quant
Door de Kermis Kramen.
En hoe menigh lustigh borst,
Zijnder van mijn Camerade,
Die nu haer gesonden dorst,
Konnen wel door dranck versade:
Singen soud’ het Kermis zijn,
Dat men niet in Bier en Wijn,
Soud sijn voeten baden.
Nu is mijn gebraden bout,
Stinckent vleys en muffe boone,
Erten sonder smeer of smout,
Grutten daer men op sou woone:
Met een beetje drooge Vis,
Daer nau Booter over is,
Den Hemel wilt verschoone.
| |
[pagina 5]
| |
Bachus heeft ons wel versien,
Met een dranckjen van de klare,
Maer ’t is slimmer als fenijn,
Die naer Indien moet vare:
Want het smaeckt en stinckt soo snoot,
Als het water uyt de goot,
Het doet veel dronckjes spare.
En ’t Musijck dat men hier speelt
Is ’t Bruysschen van de Winde
Dat het somtijts niet en scheelt
Of de baren’t schip verslinde:
Ick hoorde liever alle daegh,
t’ Amsterdam of in den Haegh,
’t Ruysschen van de Linde.
Amsterdamsche yveraers,
Die u Faem en Lof doet klincken
Boven by de Hemelaers,
Wilt eens op mijn welvaert drincken
Als gy sit en siet verheught
Met u heel onkuysch jeught
Voor Apol te blincken.
Maer de geen die ick beklaegh
Zyt gy doen ick moeste scheyden,
Zoete meysjes in den Haegh,
Dien ick geen Adieu en seyde,
Maer ’t geschiede sonder weet,
En het was mijn oock wel leet,
Dat gy daerom schreyde.
Dese versjes zijn gedicht,
’s Middernachts omtrent ten Eene,
Doen dat heldre Mane-licht,
Heeft soo hel en klaer gescheene,
Niet op een behoude Ree,
Maer in d’ onstuymde Spaensche Zee,
Daer wy moeste heene.
|
|