Die knape dit horende seyde. Geminde
meester ic ben bereet met u te gaen waert u belieft, mer suldi dus ongetroost
laten u lief Oriande, so sal haer herte van drucke breken. Doen seyde Malegijs.
Tis beter geswegen, want si soude mede willen reysen, oft si soude droefheyt
maken in ons scheiden ende dat soude ic qualic connen sien, ende aldus laet ons
heimelic vertrecken, ende in de naeste stede daer wi comen sullen, daer sullen
wi ons vercleeden gelic pelgrims. Ende also scheiden si wt Rootsefluer datter
niemant af en wiste, ende zijn so gecomen in een costelicke stadt ende hebben
daer pelgrimshabiten laten maken. Doen si haer gecleet hadden als pelgrims, ende
si op vier dachvaerden na Roomen gecomen waren, so gingen si hem daer eenen dach
rusten. Die duvel benijde dat hem Malegijs beteren wilde, ende vercleede hem
gelic eenen pelgrim, ende hi quam oft hi van Roome gecomen hadde. Doen Malegijs
een lange wijle gerust hadde, so stelde hi hem opten rechten wech na Rome te
gaen. Doen hi een mijle buyten der stadt was, so quam hem die viant te gemoet,
ende seyde teghen Malegijs. Lieve vrient waer wildi henen. Malegijs seyde. Ic
wil na Rome. Die viant seyde. En gaet daer niet lieve vrient, want daer gesciet
so groten iammer dattet onsprekelicke is. Want die Turcken liggender met so
groter heyrcracht dattet niet te seggen en is, ende hebben den paus gevangen met
veel poorteren, ende wi waren onder ons .xij. gebroederen, ende die elf zijn
gedoot, ende ic hoorde seggen dat si al kerstenricke souden door reisen, ter
tijt toe dat si eenen ridder souden hebben die Malegijs heetet, dye den coninc
Antenor van Spaengien doot sloech. Malegijs dit hoorende, en was niet wel te
vreden ende stont in twijfel oft hi voort gaen wilde, oft dat hi keeren wilde.
Ten lesten sey hi tot sinen knecht laet ons voort gaen want
Auteursrecht onbekend