Historie van Malegijs

Hoe dat Oriande beclaechde Malegijs, om dat hij niet weder en quam, ende hoe si vertroost wert vanden enghel.

DOen Oriande sach dat Spiet niet weder en quam, ende dat si van Malegijs niet en vernam, so was si seer bedruct, want als si bi de coninc quam ende vraechde oft daer gheen tijdinge van Malegijs en was, soe seyde die coninc altijt dat zijn consten hem wel bewaren souden, also dat si wel verstont dat de coninc om hem niet veel en gaf. Als si dit overdocht soo seyde si in haer selven. O Malegijs lief ic sal nemmermeer van u vernemen, soo mach ic wel vloecken die ure dat wi oyt te Dordoene ten tornoye quamen, want ter avontueren hadden wi daer noyt ghecomen, so en waer dit niet geschiet, och als ic dit overdencke, so vallen mi die tranen wten oogen, recht oft een riviere waer, twelc in mi maect alsulcken rouwe, waert mogelic datter mijn herte af splijten soude, want noyt vrouwe om eenen man soe veel gedaen en heeft als ic om sinen wille gedaen heb. Want ic om sinen wille menich lant doorloopen heb om hem te soecken, ya tot in dat gadt vander hellen, ende nu ic hem gevonden hebbe ende waende in rusten te leven, nu is hy

[p. 256]

heel van mi wech genomen dat ic niet weet waer hi is, ende ist dat ic hem niet en vinde, so sal ic van rouwe sterven, ende met dese woorden ghinc si in haer camer ende viel in onmacht. Doen si aldus lach, hebbense haer camenieren op geheven so lange dat si tot haer selven ghecomen was, so beval si haer camenieren dat si wter cameren gaen souden, ende si is op haer knyen gevallen, ende heeft Mariam die moeder Gods aengheroepen, segghende aldus. O Maria fonteyne der gracien, ende een verbidtstere van allen sondaren, wilt my nu doch bistaen Malegijs mijn lief die iammerlick bedrogen is vanden helschen vyanden, also datse hem niet en beschadigen aen lijf noch aen siele, ende al ist dat hijt met zijn sonden wel verdient hevet, nochtans aensiet hem, dat bidde ick u, met u ooghen der bermherticheyt, ende niet der rechtveerdicheyt. Doen si langen tijt aldus gebeden hadde, so isser een enghel wten hemel ghecomen, ende heeft gheseyt. Staet op Oriande, u gebet is verhoort want Maria heeft aen haren sone verworven dat Malegijs zijn penitencie van desen dage voldoen sal, ende eer den dach ten avont coemt, so sal hi bi u zijn. Ende hi is gedragen in een gadt daer een purgatorie in geleghen is, niet dat hi pijne lijdet, maer tis hem een pijne in die donckerheyt te sine, ende den cleynen Spiet isser ooc by, ende die vertroost hem, alsoo dat zijn herte wat badt te vreden is dant gheweest hadde. Ende daer mede adieu ic reyse na den hemel. Doen Oriande dit vanden engel gehoort hadde, soo was si seer verblijt, ende viel op haer knyen, danckende den almoghenden God ende Maria zijn lieve ghebenedijde moedere wt alder herten. Doen Oriande wt der cameren ghescheyden was daer si haer ghebet ghedaen hadde, soo quam sy nae die sale daer drie oft vier iongheren te gader spraken, onder welcke Roelant ende Aymijn waren. Doen si dese ionghers

[p. 257]

sach, so gruete sise seer minnelijcken, ende seide. Ghi edel iongers dat ick hier come onder u gheselscap, dat is wt goeder herten. Doen seyde Roelant tot Oriande. O vrouwe Oriande ghi zijt ons willecoeme, al en waert anders niet dan ter eeren vanden edelen ridder Malegijs, met wiens persoone dat wi onder ons besich stonden, dat ons so verwondert, waer dat hy ghevaren mach zijn dat wi van hem niet en vernemen, tmoet wat wonderlicx wesen. Doen seyde Aymijn. Hi mach die conste van nigromancien wel haten want hi isser nu mede bedorven. Doen Oriande dese iongers hoorde clagen van achter bliven so seyde si: Ghi heeren ick dancke u van sinent wegen dat ghi voor hem sorchfuldich zijt, mer ghi sult Malegijs hier sien eer desen dach over passeren sal. Doen Aymijn dit hoorde, so was hi blide ende seide. Lieve moeye hoe coemdi dit te weten, ende weet ghi wel waer hy is. Daer si op antwoorde, seggende. Uwen oom was ghedragen tusschen twee bergen in een valleye, ende die duyvelen meenden hem daer wel te hebben verdorven, mer twas hem verboden ende nu so heeft mi een stemme geseyt dat Malegijs tavont bi mi zijn sal, aldus soe leef ick op hope, ende doen die iongers dit hoorden, waren si verblijt.

Doen coninck Karel te Dordoene lach, ende sach dat Malegijs niet weder en quam, so seyde hij tegen hem selven (als een die in minnen verwonnen was) in deser manieren.

WAt sal mijns wesen o Venus goddinne
So stae ic verbleent te deser huere
Op die schoone figuere
Half wten sinne
Oriande, daer ic druc bi bekinne.
Van onghewinne
Wert mijn werc van grooten labuere

[p. 258]

 

Dies ick vast truere

 

Mijn aenschijn verandert my van coluere

 

Root als een bloet

 

Twelck Venus doet

 

Wiste mijn meyninge die portratuere

 

Naer rechter natuere

 

Dat wesen soet

 

Is die mi noch vertroosten moet

 

Hoe soude si mi dorren renunceren

 

Dat waer een verneren

 

Voor minen hoogen edelen persoone

 

Ende voor mijn croone

 

Si en sal haer niet connen excuseren

 

So sal ickse tempteren

 

Si en sal op Malegijs niet passen een boon

 

Midts mijnen loon

 

Malegijs blijft achter tstaet mi schoone

 

Twert al voorspoet

 

Der duechden vloet

 

Met haer alderliefste onder shemels throone

 

Daer toe te doene

 

Vliet druck ende ontspoet

 

Want si ist die mi vertroosten moet

 

Om uwent wille schoon Oriande

 

Sal ick die schande

 

Van dien mi soude mogen vaten

 

Gheheel verwaten

 

Al soudick lijf en siel stellen te pande

 

Tsi druck oft mesande

 

Ghi en sult mi onghetroost niet laten

 

In dese staten

 

Want al mocht mi al die werelt baten

[p. 259]

 

Mijn herte heeft boet

 

Van deser gloet

 

Al soudemen daerom tvleesch doorgaten

 

Ende pays verhaten

 

Die mi dit voor loet

 

Is die gene die mi vertroosten moet

 

Princersse vrouwe

 

Mijn melodije

 

Wy moeten tsamen

 

Tspijte der nijders ramen

 

Houden compaengie

 

Al souder om rijsen die meeste invie

 

En dat al welvaers copie

 

Ghevelt zijn soude onder die voet

 

Si is die mi vertroosten moet.

In deser manieren clagende, so dachte dye coninc dat hijt Oriande te kennen geven soude, waer dat hijse vinden conde, ende waert dat zijs niet consenteren en wilde, soo wilde hijse vercrachten.