Historie van Malegijs

Hoe dat Spiet den coninc inden ketel ende int vier werp, ende hoe die heydenen verslaghen waren.

ALs Spiet ende Malegijs ghecomen waren aent casteel, so hielt hem Spiet bedect dat hem die coninck niet en sach, ende Malegijs seyde. Heer coninc doet die poorte open ende laet mi in, want ic brenge ons vitalie om bi te leven. Als die coninc dat hoorde so was hi seer blide, ende hi dede die poorte open. Doen ghinc Maleghijs binnen ende Spiet mede, mer dye coninc en sach hem niet. Spiet nam den coninc bi den hals ende wilde hem inden ketel ende

[p. 150]

int vuer werpen mer die coninc weerde hem, ende hi riep tot Malegijs, ende seide. O Touperdout neve ghi hebt mi verraden, want ghi Spiet in gelaten hebt, ende mach ic ontgaen het sal u berouwen. Ende Malegijs nam den coninc bi den beenen, ende Spiet nam hem bi den hoofde ende worpen hem inden ketele vol siedender olyen, ende daer versmoorde hi in. Spiet liep buiten der poorten tot den hertoge Buevijn ende vertelde hem hoe dat si ghevaren hadden, ende hoe dat die coninc in die olye versmoort was. Aldus maect u ghereet met u volc, ende coemt ter poorte in, ende ic sal u na comen met Beyaert, dat wil mijn meester hebben, aldus so spoet u haestelick. Buevijn dit horende verblide hem seer, ende hi vergaderde zijn volc bi een, ende also reden si ter stadt in. Die heydenen waren in roeren om dat si vernomen hadden dat die coninc gesoden ende verbarnt was, ende hebben vergadert veel volcx ontrent dat casteel daer Malegijs op was. Ende Malegijs hielt met zijnre consten die poorten toe ter tijt toe dat Buevijn zijn vader van achter aen quam met zijn volc, ende sloegen van achter in die heydenen. Die heidenen die stelden hem vromelic ter weer, also datter aen beyde siden veel verslagen waren, mer alder meest heydenen, want luttel heidenen ontgingen daer, oft si en werden verslagen, also dat die kerstenen die stadt behielden dies die kerstenen seer verblijden, ende dancten onsen Here vander victorien die si hadden. Ende Malegijs verlangde waer dat Spiet met Beiaert bleef. Ten lesten so sach Buevijn Spiet comen met Beyaert, ende hi seydet Malegijs dies hy seer blijde was. Doen Beyaert sinen meester Malegijs vernam so spranc [hi] soo sterc dat Spiet vanden paerde viel dat hi in onmacht bleef liggen. Dies Buevijn ende Malegijs seer droevich waren, ende leyden hem op een bedde, ende ten lesten soo is hi weer ontspronghen.

[p. 151]

Vivien ende meester Iorck ende Baldaris, doen si in die zee waren alsoo voorseyt is, so is die wint hem contrarie ghevallen, ende si verseylden dat si quamen aen dat conincricke van Mombrant. Die ionge coninc Yvorijn van Mombrant was op de zee met vele scepen, om te vernemen wat schepen daer versteken lagen.