|
| |
Hoe dat Buevijn, Malegijs, met die ander heeren, die heydenen
versloegen, ende vingen den ammirael Corborijn.
ALst quam omtrent den .xij. uren ter middernacht dat dye heydenen sliepen, so
sijn die kersten princen in haer hernas ter poorten wt gegaen met groter
menichte van volcke, ende sijn ghecomen daer Corborijn lach in sijn tente ende
sliep, ende hebben dat heyr ronts om besedt datter niemant en mocht ontvlien,
ende hebben so inden hoop gheslaghen, dat sijer veel dooden eer hem die heydenen
ter weer conden stellen. Corborijn horende dit gherucht spranc op (want hi in
zijn wapen lach) ende meende op sijn ors te springhen, maer het was hem benomen,
also dat hi te voet moeste vechten. Hi quam Malegijs int ghemoete ende sloech op
hem alsulcken slach dat noyt man dier ghelijcken | |
| |
en sach, ende
Malegijs weder op hem, soe dat si lange vochten eer den strijdt eynde, want daer
veel Torcken hem te hulpen quamen. Ende desen strijdt duerde totten dage toe.
Ten laetsten so moeste Corborijn wijcken, want Malegijs slaghen vielen hem te
swaer, ende hi waende te vlien ende seyde. O du valsche goden wi sijn al
verraden, de kerstenen zijn int casteel, ende si hebben onsen coninc ghevanghen
oft doot gheslaghen. Malegijs seyde. Ghy segt waer, ende ten si dat ghi kersten
wert oft ick sal u dooden. Corborijn seyde. Ic gheef mi ghevanghen, ende ick sal
kersten werden. Ende doen werden al die heydenen voort verslagen. Doen dit
ghedaen was so seyde Vivien. Hier sijn veel artelrijen, wat soudi segghen, oft
wi ons deelden in tween, deen te water ende dander te lande, ende dat wi so
quamen in twee partijen binnen den lande van Mayorcken, want wi veel volcx
hebben. Malegijs seyde, het dunct mi best ghedaen. Doen seyde Vivien. So sal ic
dan die reyse te water doen met meester Baldaris ende meester Iorck ende met
Aymijn mijn sone. Malegijs seyde. Ic ende mijn vader ende Spiet sullen te lande
reysen met Rosbeyaert nae Mayorcken, ende ic sal doen doopen Corborijn mijnen
prisonier dye hier ruwaert bliven sal vanden casteele ter tijt toe dat wi weder
om keeren, tis avontuerlic wat ons gebueren mach eer wi Ysane onse moye
verlossen. Ende als den raedt aldus gesloten was so maecten die heren alle
gereescap ter scepen ter orlogen dienende, ende deden Corborijn doopen, ende hi
wert Ysbrant geheeten, ende Malegijs maecte hem casteleyn vanden casteele
voorseyt. Doen ginc Vivien met sinen heeren ende namen orlof aen Buevijn van
Eggermont ende aen Malegijs ende zijn tscepe gegaen, ende seylden met grooter
triumphen van claroenen ende trompetten (dat een yegelic dat herte vervroechde)
tot inder zee op Gods geleyde na | |
| |
den lande van Maiorcken. Als die
scepen wten oogen waren so zijn die heren weder in die stadt ghekeert. Des
anderen daechs so hebben die heeren haer ordinancie ghestelt, ende sijn so
gereyst ter tijt toe dat si quamen op twee mijlen na der stadt Mayorcken, daer
die coninc van Mayorcken in was met sinen state, die van geenre swaericheyt en
wisten dat hem die kerstenen so na bi waren, om te hebben die schone Ysane die
hi ghevanghen hielt. Dese Ysane voorseyt werde alle dage gegeesselt al naect met
roeden om datse sinen wille niet doen en wilde, ende si leedt dat verduldelic om
Christus wille, ende seyde. O heere Iesus Christe ghi hebt so veel geleden om
mijnen wille, ende om alle sondaren in uwe bitter passie, ende oock doen u lieve
moeder so bedruct stont onder dat cruyce, ende ghi seydet, wijf siet hier uwen
sone, met welcke woorden dat tsweert des rouwen haer maechdelic herte doorsneet.
O Maria laet mi dat lijden in staden comen, ende verleent mi corts een
verlossinghe van dese felle honden, ist uwen lieven wille. Die heydenen die haer
sonder ontfermen gheesselden, namense ende stakense inden kercker ende lietense
daer in ligghen, want sijer lange in gelegen had, ende dan en gaven si haer niet
dan water ende broot teten, en daer bi soo moeste si leven, aldus soe was die
bloeme in groter armoede ende kativichede. Die heydenen liepen totten coninc
ende seyden. Heer coninc wat wi dit wijf doen, si en wil van haer geloove niet
sceyden, wi hebbense gegeesselt dat haer tbloet ten hielen af liep ende seiden
haer. O ghi sottinne waerdi wijs, ghi en soudet dese pijne niet liden, mer u
selven voegen tot onsen coninc, ende ghi soudet zijn een weldige vrouwe. Doen
vraghede de coninc, wat seytse dan daer toe. De dienaers seyden. Heer coninc si
blijft in haer propooste ende bi haren god ende si en wilt in geenre manieren na
u horen noch in | |
| |
quaetheden noch in goetheden. Als die coninc dit
horde, so was hi seer verstoort ende seyde. Bi alle onse goden soo sal icse so
veel tormenten aen doen dat haer leven berouwen sal, oft si sal mijnen wille
doen, ende met dien so ginc die coninc ter maeltijt.
Als die heren van Eggermont eens raet hielden, soo dachte Malegijs hoe hi den
coninc van Maiorcken best verdullen mochte. Ten lesten soo seide hy tot Spiet.
Ic weet raet wi sullen ons selven vermaken als swaerte Morianen, ende wi sullen
ons vercleeden als Sarasinen, ende laten mijnen vader hier blijven tot dattet
pas gheeft dat wi hem ontbieden. Spiet seyde. Meester Maleghijs dats goeden
raet, ende aldus verschiep hem Malegijs als een swaert Moriaen, ende seyde tot
sinen vader aldus. Gheminde vader weest altoos op u hoede, wi sullen den coninc
bedrieghen met subtijlheit, ende wi sullen u ontbieden alst pas gheeft. Ende met
dien sijn si ghereyst na Maiorcken, ende spraken onder weghen teghen malcander
van Vivien wattet bedieden mochte, dat hi met de schepen aent lant niet en quam
want die schepen daer met recht eer souden zijn dan si, ende aldus quamen si al
sprekende voor die stadt van Mayorcken daer die coninc doen in was. Spiet seyde.
Nu sal ic mijnen rinc aen mijn hant steken, so gae ic invisibel, ende gaet ghi
te hove ende ick sal mede gaen ende sien ende hooren wat daer ghedaen wert, ende
alst tijt is so sal ic met mijn metalen colve inden hoop slaen. Doen sach
Malegijs den coninc comen ende hi gruetede hem segghende. Heer coninck Mamet
ende alle der goden cracht beware u tot allen tijden. Dye coninc dancte hem
seer, ende vraechde hem van waer hi was, ende wie hy was. Malegijs seyde. Heer
coninc Crassus die reuse is mijn vader ende Fortunus is mijn oom. Doen vraechde
hem die coninc hoe sinen name was. Malegijs seyde. Heer coninck mijnen name | |
| |
is Touperdout altoos tot uwen gebode altijd bereet. Die coninc
seide. O neve ic weets u danc, mer mi is al te leet dat u vader Crassus ende u
oom Fortunus vanden kerstenen verslagen zijn. Doen Malegijs dit hoorde, so
geliet hi hem seer verstoort ende seide. Ist waer dat mijn vader ende mijn oom
verslagen zijn, soe sweer ic bi allen den goden het sal tbeelt van Mamet
berouwen. Ende Malegijs nam sijn sweert ende hij sloech op den god Mamet, ende
Spiet nam sijn colve ende sloech vast op den coninc, sodat die coninc ter aerden
vallen moste ende hi riep. O Touperdout neve en slaet niet meer onse goden want
Mamet die plaget mi, alle mijn leden werden gebroken. Neen, seide Malegijs, si
moetent becopen dat si so edelen vleesch hebben laten verslaen van die valsche
kerstenen. Ende hi sloech vast op die goden, ende Spiet sloech vast op den
coninc, dat die coninc weder riep met luyder kelen. Lieve neve laet af u slaen
oft die goden sullen mi ter doot brenghen, hout op, ic weet u al bat ghewroken
dan op die goden. Malegijs dit horende liet af sijn slaen, so dede ooc Spiet,
ende hi seyde. Heer coninc lieve neve hoe sal ic die schade wreken moghen die si
my gedaen hebben, ende oock mede, ende waer ist gheschiet dat si haer leven
gelaten hebben. Die coninc seyde. Tis ghebuert ter langer bruggen dat si vanden
kerstenen verslagen sijn. Doen gheliet hem Malegijs noch veel qualijcker, ende
hi wilde quansuys loopen ter langer bruggen ende bevechten die kerstenen. Die
coninc dit siende seyde. Lieve neve blijft hier, mijn broeder Weroen is
derwaerts met sinen volcke, ende die sal daer wrake over doen, mer wildi uwen
moet vercoelen soo weet ick u raet. Hier is een vrouwe wt kerstenrijcke
ghevangen, die Ysane heet, des hertoghen Buevijn van Eggermonts suster die
kersten wilt blijven, want watmen haer doet, si en wil aen onse wet niet | |
| |
ghelooven, hoe dicwil dat ic haer heb doen geesselen, ende die
gheef ic u over, ende doeter mede dat u belieft. Malegijs seyde. Heer coninc
neve ic danck u seer deser giften, ic salse so wel hanteren dat si wel aen onse
wet gelooven sal. Die coninck seyde, laet ons gaen bancketeren, ende dat ic ooc
mijn leden vermaken mach die die goden ghebroken hebben. Spiet dese woorden
hoorende vanden coninc ende van Malegijs zijn meester, ghinc hi staen lachen in
hem selven om dat hi den coninc so heerlijc ghesmeten had met sijn metalen
colve, dat zijn leden al blau waren, ende ooc mede om dat Maleghijs den coninc
verdulde, ende seyde dat hi Crassus sone waer, so seide Spiet in hem selven dat
hi wat eten wilde, ende is geloopen daer si saten ende aten (maer nyemant en
sach hem) ende hi nam een kiecken wter schotelen ende twee brooden ende een
schouwer ende een kanne wijns ende ghincker mede alleen in een plaetse sitten
eten. Die coninck dit siende verwonderde hem seer wie dat doen mochte. Malegijs
seyde. Heer coninc het sijn die sielen van Crassus minen vader, ende Fortunus
mijnen oom die sijn gecomen om die spijse, om datmen int ander lant daer si sijn
na haer lieder maniere niet en cooct. Die coninc seyde. Ic wilde dat sijt half
genomen hadden dat hier bereyt is, ende si daer bi gelaeft waren. Malegijs
seide. Heer coninc weest te vreden, als si gebrec hebben soo sullen si wel weder
comen. Ter wijlen dat si dus spraken, soe quam Spiet daer ghegaen, ende hoorde
dese woorden, ende hi wert soo luyde lachende dat hi schaterde. Doen seyde dye
coninck. Hoort neve daer lachen, ende wat mach dit sijn. Malegijs seyde. Heer
coninc het sijn die sielen van mijn gheslachte ende vanden uwen, ende si lachen
om dat si die spijse hebben. Mettien nam Spiet noch een braetvercken met meer
spijsen ende dranck, ende brachtse daer Ysane ghevangen lach, die | |
| |
seer claghede dat die honden haer verdriet deden. Ter wilen dat si aldus
claechde, so seynde de coninc sijn knapen om Ysanen, om datse Malegijs castijen
soude, mer Malegijs peysde een ander, ende hi verwachtese ter plaetsen,
daermense gheesselen soude, ende Spiet quam bi hem. Ende si ghinghen tsamen so
verre dat si die vrouwe saghen aen eenen boom ghebonden ende die Sarasinen
sloeghense vast. Malegijs tooch zijn swaert wt ende riep. O ghi valsche dieven
dit suldi ontgelden, ende met dien sloech hi vast toe, ende Spiet sloech met
sijn metalen colve so, dat alle die Turcken verslaghen werden, ende si ontbonden
die vrouwe die seer blijde was ende seyde. O lieve vrienden hoe sal ic u hier af
bedancken van tgheen dat ghi mi doet, nu bid ic u dat ghi mi segt wie ghi sijt.
Malegijs seide. Wi zijn kerstenen, ende ic ben u neve ende ghi sijt mijn moye
Ysane. Doen seyde Ysane, dat en mach niet zijn, want mijns suster kinder waren
wit, ende niet van verwen also ghi zijt. Doen seide Spiet. Tis bi zijnder
consten dat hi also is, als hi wil sal hi wel anders geverwet sijn dan hi nu is.
Doe seide Ysane. Ic en cant noch niet geloven, want tis al te stouten bestane
onder die heidenen so verre te comen alleen met u tween. Doe seide Spiet. Segt
mich doch Ysane en hebdi geen kennisse van mi. Daerop Ysane antwoorde. Ia ic,
want ghi sijt de cleene Spiet die woont te Rootsefluer bi Oriande ende Baldaris.
Spiet seide, ende dits Malegijs ws susters sone, hy ende Vivien waren teender
dracht gheboren, ende int beleggen van Eggermont daer ghi ghevanghen wert waren
si genomen. Doe seyde Ysane. O lieve neve ic danc u der vrientschapen die ghy mi
gedaen hebt dat ghi mi verlost hebt wten handen der ongeloviger Sarasinen. Doen
seyde Malegijs, blijft hier bi Spiet, ende maect u vrolick, ic sal gaen bi den
coninc om dat die coninc gheen suspicie en | |
| |
hebbe. Mettien is hem
die coninc te ghemoet ghecomen, ende seyde. O Touperdout neve hoe comtet dat ghy
mijn volck doot slaet die in mijnen dienste staen. Malegijs seyde. Heer coninc
en waert niet ghedaen ic soudt noch doen. Die coninc dit hoorende seyde, waer om
dat. Daer op Malegijs antwoorde. Heer coninck ick hadder recht toe, want dye
kersten vrouwe die hier ghevanghen is souden si wech gheleyt hebben, ende haren
wille met haer bedreven, ende souden dan kersten gheworden hebben. Ende doe ic
dat vernam, soo wert ic gram ende sloechse al doot, dit is die sake waer om dat
icse ghedoot hebbe, ende ick hope dat ic daer aen niet misdaen en heb. Die
coninc dit horende seyde. Inder waerheyt neve, Mamet riet dat u, als dat ghi
daer gaen soudt, ende ghi hebter wel aen ghedaen, ende watter aen misdaen is dat
vergeve ic u. Ter wilen dat si met malcander dus spraken, so quam daer Spiet in
gheloopen ghelick een messagier vanden hertoge Buevijn van Eggermont, ende is in
die sale gecomen daer die coninc met Malegijs ende met zijn ander heren stont
ende Spiet heeft den coninc met zijn heren gegruet, ende heeft geseit. Heer
coninck die hertoge Buevijn van Eggermont scrijft hem u openbaer viant, ende hi
doet u ontseggen te vier ende te swaerde met alle u medehulpers. Ende dat ter
cause om dat ghi in vangenis hout zijns wijfs suster Ysane, de ghi hem senden
sout hoe eer hoe beter, ende en wildijs niet doen, soo sal hi comen met machte
van volcke ende verderven u stadt ende alle u lant, aldus heer coninc siet wat
ghi doen oft laten wilt, ende geeft mi hier op antwoorde. De coninc dit horende
was seer verabuseert seggende: Hoe, ben ic aldus met orlogen vanden kerstenen
[besprongen] ende verraden: daer ic niet op gedacht en had, wie sal mi nu
bistaen, och waer hier mijn lieve broeder Weroen met zijn volc, die mocht mi
helpen orlogen tegen dese | |
| |
kerstenen die mi onversiens op den hals
comen. Spiet seide. Op den troost van uwen broeder den coninc Weroen so en
dorfdi u niet seer verlaten want hi is verslagen van die metalen colve. Dye
coninc sach op Spiet ende seide. Ghi ongevallich dwerch soudi minen broeder den
vromen vorst ghedoot hebben, dat waer een eewighe schande dat hy van alsulcken
dwerch verslaghen soude zijn. Spiet dit hoorende wert gram ende nam zijn metalen
colve, ende ghaf den coninc eenen swaren slach, dat hi hem den arm ontwee smeet,
ende daer mede soo ghinc hi wter salen, ende stac sinen rinc aen sijn hant
datmen hem niet sien en mocht. Die coninck beclaechde sinen arme om dat hy
ghebroken was, ende hi seyde dat hi soude stellen eenen ketel vol siedender
olyen, op dat als Spiet weder quame, datmen hem daer in werpen soude. Als dit
Spiet ghehoort had, was hi seer verblijt, ende dachte in hem selven dat hi den
coninc self inder olyen werpen soude, ende hi nam spijse ende wijn ende brachtet
op dat casteel daer Ysane ghevanghen lach, ende si maecten goede chiere.
Die hertoge Buevijn van Eggermont verlangde seer nae zijn kinderen ende hi en
wist niet wat hi peysen soude, om dat hijer gheen tijdinge af en creech. Die
heren die bi hem waren seyden. Edel hertoge zijt te vreden, Malegijs noch Spiet
en sal niet misschien, ende dat door haerder beyder consten, ende aldus stelden
si den hertoghe te vreden.
Die coninc van Mayorcken claechde tegen Malegijs hoe dat si geen vitalie en
hadden, ende seide. Hoe sullen wijt nu maken, want ons victalie op is, ende hier
en mach geen int stadt comen, hoe sullen wi dan victalie crijgen. Doen seyde
Malegijs. Heer coninc ic weet ons raet, ic sal heimelicken wter stadt gaen, ende
ic sal gaen sien dat wi yewers vitalie crigen, ende als icse vercreghen heb, so
sal icse u hier brengen. Dit dochte den coninc goet, mer hi seide. Lieve neve
siet doch voor | |
| |
u oft u dat manneken metter colven vonde het mocht u
het leven nemen. Malegijs seide. Heer coninc ten is geen sorge, ende mettien so
ginck hy wech. Als hi voor den kercker quam, so clopte hi. Ende doen quam Spiet
voor die dore ende hi liet sinen meester in, ende vraechde hem waer om dat hijer
quam. Malegijs seyde. Ick come om te sien oft ghi bat te eten hebt dan dye
coninck doet, want die coninck geen victalie en heeft. Spiet seyde. Eer ic den
coninck spijse gave ic had liever dat hi van honger storve, maer dat hier is
dats voor u, ende niet voor den coninck. Doen seyde Malegijs. Spiet ic dancke u
daer af, mer en belcht u niet: dat ic hier dus stoutelic come, want daer twee
lieden vergadert sijn daer en hoorde die derde niet te comen. Doen seyde Ysane.
Neen Malegijs neve ghi moecht vry wel comen, want wy en sullen niet doen men en
macht wel sien. Malegijs seyde. Onghesien mocht wel geschien want ghi beyde
ongebonden zijt, aldus moechdi wel op malcanderen sien. Spiet antwoorde. Meester
waerom segdi dat, haer soude bad dienen eenen edelder ende machtiger dan ick
ben. Doen seyde Ysane. Waerom segdi dat, men sal die persone aensien, ende niet
dat goet. Malegijs wilde Spiet ende Ysane proeven oft si malcanderen ooc lief
hadden, ende hi stack die spijse in sinen boesem. Spiet seyde, onbeyt meester
waerom neemdi ons de spijse, laetse hier bi ons blijven. Malegijs seyde. Waerom
en soude icse niet nemen, ic salse nemen tsi u lief oft leet, ende mettien so
trac hi sijn mes oft hi hem slaen soude. Ysane seyde. Wat wildi maken ghi boeve,
soudi Spiet slaen, dat soude u berouwen, ende het soude mi leet zijn. Iae moeye
spreect gijer voor, seyde Malegijs, so wil ict laten, want minne gaet voor
maechschap alsmen sien mach. Doen seyde Ysane, dats warachtich, want ic heb
Spiet begracijt boven al die leven, en belcht u niet | |
| |
neve dat ic u
boeve geheten heb. Malegijs seyde. Neen ic also verre alst in eerbaerheden is.
Ende met dese woorden ende meer ander woorden so gaven si malcander trouwe, ende
si trouden soe geringe als si in haer landen quamen, ende aldus was daer die
bruloft tusschen Ysane ende Spiet gesloten, daer si in die kercker gevangen
lach. Spiet seyde. O Malegijs meester hoe sullen wi wt desen lande comen. Daer
op Malegijs antwoorde. Ic weet u raet, aengesien dat ghi met uwen ringhe gaet
invisibel so volcht mi daer de coninc is op die hielen wel dapper. Ende als ic
biden coninc come daer staet eenen ketel siedende met heeter olyen, ende dan
grijpt hem ende werpt hem inden ketel dat hi daer in versmoorde want hi had den
ketel over tvier gestelt om u daer in te werpen. Spiet seide, dat weet ic wel
maer tsal hem liegen, ende hy sal daer in bedrogen werden. Doen seyde Malegijs.
Als wi dese saken beschict hebben so suldi gaen loopen om Buevijn mijnen vader,
ende om al dat volc dat si terstont bi ons comen om die heidenen te wederstaen,
ende ghy Ysane sult hier blijven tot dier tijt dat wi u goede tijdinghe brenghen
ende mettien so zijn si tsamen ghegaen na den casteele.
|
|
Auteursrecht onbekend