Historie van Malegijs
(1903)–Anoniem Malegijs– Auteursrecht onbekend
[pagina 69]
| |
moort hebben en hadden dye heren niet belet die seiden. Heer coninc sijt te vreden want al u welvaert en hanget aen een man niet, wi sien wel dat hi kersten geworden is ende had hi ooc goet geweest hy soude wel bi sijn vader gebleven hebben. Die coninck seyde. Ist also, doe ick den campe doen soude, tscheen dat hijt beter doen soude dan ick. Had ick den camp selve ghedaen nae mijns selfs sinne soo en waert my geen noot gheweest. Die heren seyden. Heer coninck tis noch tijts genoech den campe te doen, heeft u Mamet victorie toe geschict, ghy sultse noch wel crijghen. Dese woorden stelden den coninck te vreden, ende hi is voor die tente gegaen, daer Malegijs ende Vivien in waren, ende riept met luyder stemmen. Waer sidy ghy kersten verraders. Doen vraechden si den coninck wat hy begheerde. Dye coninck seyde, dat hi begheerde op de conditie voorschreven, self den campe te doen, daer Malegijs mede te vreden was. Doe ginc coninc Antenor hem bereet maken, om te campen. Vivien gram sijnde om dat hijse verraders geheeten hadde, begeerde self die campe te doen. Doe seyde Malegijs. Broeder dat en mach niet sijn, want icse aen genomen heb, ende ooc mede om dattet voor mijn lief Oriande is, so betrou ic mi selven best. Doe beval Vivien dat het gemeene volck hem wapenen soude, op avontuer watter gebueren mochte. Doe dese twee heren wel gewapent waren, ende elc op een schoon costelic paert sadt so bestonden die herauten te slaen den derden slach, so staken si malcander seer vreeselic. Malegijs quam met sulcker cracht op den coninc van Spaengien, dat hi hem wten sadel droech. Doe stont coninc Antenor op soe hi best mochte ende zijn paert liep after dat perc, twelc Vivien vinc ende bantet vast. Doe Malegijs sach dat die coninc te voete was, so spranc hi vanden paerde, ende trac sijn swaert wt ende | |
[pagina 70]
| |
ginck den coninc te gemoet vromelick na hem slaende. Die coninc van Spaengien weerde hem seer vromelijc, ende sloeghen malcander seer dapperlijc, ende hadden si so wel niet gewapent gheweest si souden malcander dickwil vermoort hebben. Ten lesten nam Maleghijs zijn swaert ende sloech | |
[pagina 71]
| |
na Antenor alsulcken slach, dat hi een groot stuck vanden helme sloech, ende een stuck vanden hoofde. Doe Antenor gevoelde dat hi soe ghequest was, so nam hy sijn swaert ende gaf Malegijs eenen slach op sinen helm, ende hadde hi soe goet niet gheweest, hi soude sonder twijfel sijn hooft gheclooft hebben. Malegijs dien slach ghevoelende nam sijn swaert in beyden handen ende sloech in die selve plaetse daer hi tstuck af gheslaghen had met soe groter crachte dat die hersenen wt liepen, alsoo dat hi doot ter aerden viel. Doe die Spaengiaerden saghen dat haer coninck doot was, soo hebben sy haer tenten op ghebroken ende meenden wech te vlieden. Vivien dit siende is wter stadt metten borgheren ghereyst van achter die tenten, ende heeft inden hoop der Sarasinen gheslaghen roepende Egghermont. Maleghijs dit siende verblide hem seer, ende hy sloech sijn paert met sporen ende reet oock na theyr. Die Spaengiaerden warender seer strangelick bevochten, ende si weerden hem so vromelijck, mer ten mocht hen niet baten, si moesten wijcken also dat den meesten hoop verslaghen was, want een mijl verre so laghen die dooden lancx den weghe verslaghen. Doe desen slach ghedaen was, so wert al tgoet gepilgeert ende inder stadt ghebracht, ende Malegijs ende Vivien quamen ghereden nae der stadt daer Oriande ter poorten stont, ende ontfinckse seer vriendelijcken. Vivien dit siende seyde teghen sinen broeder. O Maleghijs broeder ghi moecht wel van ghelucke segghen, dat ghi dusdanigen schonen bloeme tot uwen wille hebt, ende ick ben van die schone figure gesceyden sonder oorlof, die ic ducht dat ic nemmermeer sien en sal, nochtans soo seyde mi een pelgrim, dat hijse ghesien had daer si ginc om mi te soecken, dies soudic wel ghelooven dat si na Eggermont is. Daer Malegijs op antwoorde ende seyde. Dat sal ic saen weten of si daer is of | |
[pagina 72]
| |
niet, ende hi riep Spiet ende beval hem, dat hi loopen soude te Eggermont ende segghen sijnder moeder dat haer twee sonen vergadert zijn, die si in twintich iaren nyet ghesien oft tijdinge daer af ghehadt en heeft, oock suldi vernemen na Benfluer of si daer is ende oft si daer geweest heeft. Spiet beloefde dit te doen, ende is gereyst nae Eggermont. Doe Spiet langhe ghereyst hadde, soe is hy ten lesten gecomen voor Eggermont, die hi belegen vant vanden coninc Yvorijn, ende vanden grave van Palerne. Spiet en wist niet hoe hi in de stadt geraken soude, ende ten lesten wert hi peysende. Ick ben een leelic dwerch, ende wie dat mi siet sal meenen dat ic een Sarazijn ben, ick sal desen coninck wel verdullen. Ende als Spiet int heyr quam soe wert hy terstont ghevangen, ende hy wert voor coninc Yvorijn ghebracht die daer sadt ende adt. Dye coninc hem siende vraechde hem van waer dat leelicke faetsoene quam. Spiet antwoorde ende seyde. Heer coninc ic come van uwen landen aen uwen persone om clachte te doen als dat die soudaen van Persen in u lant gecomen is, ende heeft u twee of drie steden af gelopen, ende veel casteelen ter neder geworpen, ooc is hi nu gelegen voor die stede van Mombrant, ende meent die eer een maent te hebben want hi wilt u dochter hebben, wien lief of leet is, aldus sent u de ruwaert des lants tijdinge, op dat ghi u daer op versien moget. Coninck Yvorijn dit hoorende was niet wel te vreden, ende vraechde den amistant van Palerne, wat hijer in doen soude. Die amistant van Palerne seyde. Vermaledijt moet die soudaen sijn, dat hi nu comen moet, want had hi een maent langer getoeft so hadden wy dese stadt wel gewonnen, want si binnen geen vitalie en hebben. Doe Spiet hoorde datter geen vitalie en was soe nam hy dye schotel metter spijsen, die voor den coninck stont ende lieper mede | |
[pagina 73]
| |
na dye stadt, ende hi riep aen dye stadt datse hem met coorden over die mueren souden halen, want hy brachte goede tijdinge. Doe Spiet over die mueren was gecomen so verwonderden si haer van hem dattet al sulcken faetsoene was. Doen vraechde Spiet wie de vrouwe vander stadt was, daer Druwane op antwoorde dat sijt was, so lange alst Gode beliefde. Doe seyde Spiet. Edel hertoginne van Eggermont, ic ben hier gesonden van twee iongers, daer ghy dye moeder af sijt, ende deen heet Vivien, ende meester Malegijs is een groot meester inder nigromancien, ende die ander is een vroom man ter wapenen want een reuse heeft hi verwonnen in Mombrant, die de scoone Benfluer wilde hebben. Benfluer hoorende van Vivien, en conde niet langer swijgen ende seyde. Lieve bode waer is die Vivien daer ghy af segt ende waer sal ic hem vinden. Daer Spiet op antworde ende seyde. Sidi Benfluer des conincx Yvorijns dochter van Mombrant, Vivien beval mi dat ic vragen soude oftmen van u niet gehoort en hadde, want ic weet wel waert dat hi wiste dat ghy hier waert hi en soude niet lange van hier absent sijn. Benfluer antwoorde, ic bent, ende segt mi bode hoe dat Vivien daer comt, ende hi van mi sceyde sonder spreken. Spiet antwoorde. Ic heb hem hooren seggen dat u vader hem versende in Palerne, om datmen hem dooden soude, mer Vivien versloech self den grave van Palerne ende doe quam hi bi coninc Antenor van Spaengien, ende daer met reet hi voor Rootsefluer daer Malegijs in was, ende doe quamt so verre dat si teghen malcander campten, ende in den campe werden si malcander kennende, ende doe ic buten der stadt quam, so hoorde ic segghen dat u vitalie gebrac, aldus so nam ic dese schotel die voor den coninc stont bereet om wt te eten. Druwane dit hoorende dancte onsen Here ende seyde tot Spiet. Bode ghi moet u wederom haesten | |
[pagina 74]
| |
tot mijn kinderen, ende segt hem in wat laste ick ben van coninc Yvorijn, ende datse mi te hulpe comen, of het salder al verloren gaen, ende met dien nam Benfluer een messe, ende sneet een vlechte van haren hoofde ende beval Spiet dat hijt hem geven soude, ende Spiet nam den laste aen, dat hijt wel doen soude. Doe gaf hem Druwane .xij. stucken gouts ende Benfluer gaf hem een gouden keten die si om haren hals had, dies Spiet seer blijde was ende hi wert weder met een coorde wt gelaten. Doe Spiet wter stadt gecomen was soe is hy ten lesten gecomen in een bosscagie, ende daer ginc hi sijn gelt tellen, ende hi verblide hem in tgeen dat hem die vrouwen gegeven hadden. Ter wilen dat hi sadt ende rekende, soe quamen daer twee boeven wter bosscagien springen, ende vraechden hem waer hi henen wilde, ende oft hi niet en had om hem te geven. Daer hi onnoselic op antwoorde ende seyde. Lieve ghesellen ick en heb niet te geven, want badt besteet waer dat ghy my wat gaeft, want ick een arm Spietken ben, dye niet te verteren en heb dan my die lieden gheven. Terstont greep deen sijn messe ende seyde. Neen also niet, waer is dat ghelt ghebleven dat ghy terstont rekende, ghevet my dat ghelt, oft ick steke u hier den hals af. Spiet dit hoorende was seer vervaert, ende heeft al bevende een sacxken voort ghehaelt, daer dit gelt in stack ende heeftet den roovers ghegheven, ende mettien sijn die roovers al blijdelijck wech ghegaen. Spiet beclaechde vast dat hi alsoo veel droochs monts verdroncken had, mer gheen claghen en mochte hem helpen, ende is vast voort ghegaen al murmurrerende tot dat hi quam daer hi een schoon casteel vant, daer hi aen clopte, ende die doren ghinghen open, mer hi en vanter nyemant in. Doe Spiet aen de tafel gheseten was, ende waende te gaen eten, soe sach hi handen die die tafel decten, ende | |
[pagina 75]
| |
wijn ende broot brachten, mer hi en sach tlichaem niet, ende men diende hem heerlijc. Ten lesten so peysde Spiet in hem selven aldus. Ist dat ic die handen noch eens sie, ick salder nae tasten, want si vol schoonre ringhen sijn, op avontuer of icker een mocht crijgen. Doen Spiet noch een wijle ter tafelen had gheseten, so quamen de hande noch eens. Ende Spiet greep terstondt deen hant ende troc daer eenen rinc af daer hi alle heymelike dingen mede sach, ende sach terstont voor hem staen een scoon vrouwe dien hi vraechde. O scone vrouwe hoe comet bi dat ic u te voren nyet en sach, ende dat ick u nu sie ende hoe heet ghy. Die vrouwe seyde. Ick heete Crisiole die alvinne ende ic ben u natuerlicke moeder. Spiet dit hoorende vraechde hy wie zijn vader was. Daer si op seyde dattet een Sarasijn was die Fortunus heet: ende na den beloop der sterren, so suldy uwen vader dooden. Ooc wildy na Rootsefluer om de gebroeders tijdinge te brenghen, deen van zijn lief daer ghy dye vlechten van haren hare mede over u draecht om Vivien te geven, Malegijs u meester te seggen, hoe zijn vader gevangen is, mer hi heeft al de tijdinge wech, aldus so en dorfdy daer niet reysen, mer reyst wederom nae Eggermont. Doe seyde Spiet. Die dan in Eggermont zijn: sullen si dan van honger sterven. Daer Crisiole op antwoorde segghende. Neen si en trouwen, si sullen werden verlost by u ende den iongen Aymijn, aldus en wilt daer voor niet sorgen. Spiet dit horende was seer blide: ende vraechde zijn moeder, of hi niet en soude connen leeren dat hi invisibel mochte gaen, gelijc si dede. Daer die moeder op antwoorde. O mijn lief sone gaen wi wandelen int casteel, ic sal u wonder van consten thoonen, die u wel dienen sullen als ghi in laste zijt. Doen ginghen si tsamen opt tcasteel, daer si hem veel wonderlijcke consten leerende was. |
|