Historie van Malegijs

Hoe coninc Yvorijn van Mombrant vergaderinghe maeckte, om na Eggermont te comen.

ALs coninc Yvorijn wt Palerne ghescheyden was, so quam hi in Mombrant. Ende doe hy vernam dat syn dochter wten lande was so sende hi in allen landen boden om te vernemen waer si was eer hi nae Palerne reysde. Ende doe

[p. 59]

hi weder om te Mombrant gecomen was so zijn die boden gecomen ende seiden datse certeyn te Eggermont binnen was. De coninc dit horende dede versamen al tvolc dat hi crijgen conde ende geboot datse hem souden gereet maken om in kerstenrijcke te varen. Ende coninc Yvorijn sende aen den amistant van Palerne, die de sone was van den grave van Palerne, die van Vivien verslagen was, hem ontbiedende, wilde hi sijn vader wreken dat hi vergaderen soude dat volc dat hi crijghen conde, ende dat hi binnen .xiiij. daghen in die stadt van Akers ware om dan over te reysen na Eggermont. Die ionghe grave van Palerne was blijde dat hi sijns vaders doot wreken soude, ende vergaderde .xvi. M. mannen daer hi mede na Akers reysde, ende doe si bi een waren, so seyde coninc Yvorijn. O grave van Palerne die u vader so deerlic verloren hebt van dien verrader Vivien, die mijn dochter kersten gemaect heeft, ende met hem ghevoert in kerstenrijcke, om welcke overdaet te wreken heb ic .lx. M. mannen vergadert, dat si wel gruwen moghen. Dye ionge grave seyde. Ic sal mijns vaders doot so heerlic wreken dat men daer af [sal] weten te segghen. Doen quam daer die caliphe vander sinagogen vermanen dat si den godt Belsap (die Patroon in Akers was) sacrificie doen souden, twelck si altesamen deden.

Doe Malegijs tpaert Beyaert gewonnen had, so swam hy dat water over metten paerde dat wel een mijle breedt was. Ende doe Malegijs te lande was verwachte hy Spiet ende doen Spiet gecomen was metten schipper, so seyde Malegijs. Spiet mijn getrouwe camerlinc, nu is den tijt dat ic meester Iorc ende Baldaris verlossen sal, ende ghi sult gaen rijden op Beyaert na de stede ende seggen dat ic comen sal. Doe seyde Spiet. Ten waer niet mogelijc mi tpaert te bedwingen, want begonstet te springen ick soude moeten vallen om dat mijn beenen te cort sijn om tpaert

[p. 60]

te bevangen, mer wat hi seyde ten halp niet hi moste op Beyaert rijden. Ende doe hi op Beyaert geseten was, so verscudde hem tpaert ende Spiet viel af, ende hi seyde. Siet meester ten verscudt hem maer eens ende al reede ligge ic int sant. Doen greep Malegijs sijn stoc seggende. Hoe Beyaert wildi mijn handelinghe weder proeven, ic salse u wel laten proeven. Doe neichde Beyaert metten hoofde in teecken van payse ende Malegijs stelde Spiet op tpaert ende Spiet reet na die stadt. Oriande die opter mueren lach, liep die poorte op doen, ende vraechde Spiet waer dat Malegijs sijn meester waer. Hij antwoorde, dat hy wilde gaen verlossen eer hy inder stadt comen soude meester Iorc ende meester Baldaris wter ghevanghenissen der vyanden, ende hi soude gheringhe thuys wesen. Van welcken woorden Oriande seer verblijt was, ende tgemeyn volck quam loopen om te sien dat groot vervaerlic paert. Doe Spiet inder stadt was so had hem Malegijs vercleet gelijc een arm croepel man ende was verschepen in die gedaente van hondert iaer, met eenen langen baerde, croepel ende manc gaende ende quam so int heyr van den Sarasinen tot voor inde tente van coninc Antenor van Spaengien. Doe seyde hi totten coninc al crochende. Heer coninc Mamet uwen god wiens bode ic ben heeft my aen u ghesonden als een die op u seer ghestoort is. Die coninc ende Vivien dit hoorende verwonderden hem seer. Doen seyde Malegijs. Ic segge u noch eens dat ghy verghaen sult ende al u volck sal hier voor dye stadt doot blijven, oft ghi en reyst van hier, want Mamet heeft dese stadt wtvercoren, met al den volck datter in is. Vivien dit horende seyde. Heer coninc tis seker al boeverie ende toverie, want al dat inder stadt woont gheneert hem met toverie. Vivien dit geseyt hebbende totten coninc, so antwoorde de coninc ende seyde. O Vivien ioncheer ghi seght waer ende

[p. 61]

al waert dattet Mamet ontboden hadde, so en soudic van hier niet reysen voor dat ick mijnen wille hebbe. Doe seyde Vivien, so en sal ic ooc voor dat ic mijn schade verhaelt heb van mijnen valc dye ic heb verloren. Tis te weten dat Vivien eens voor die stede ginc vliegen met twee valcken daer hem deen in die stede ontvlooch, dwelc hem seer speet. Doe Malegijs sach dat si nae sijn woorden niet en hoorden soo las hi een besweringhe dat si al gelijc bleven stille staen metten open mont, blakende met den oogen oft stieren geweest hadden. Ter wilen dat si dus stonden, so ghinc Malegijs in die tente, daer meester Baldaris ende meester Iorc gebonden saten, so ontbantse Malegijs ende seyde. Ghi notabel meesters, sout ghi u aldus laten binden ende vangen, soudi niet een experimente lesen ende u helpen wten handen van u vianden. Meester Baldaris seyde, dat si geen consten en hadden daer si hem mede behelpen mochten. Doe seide Malegijs. Laet ons gaen, God danc ic heb noch sommige consten, om mi selven daer mede te behelpen. Doe vraechde meester Iorc, waer om dat hy hem so verschepen had, daer op antwoorde Malegijs, dat hijt hadde gedaen om dat hi dye heydenen daer mede meynde te verdullen ende datse so souden wech ruymen, mer si en wilden niet gelooven, ende dus heb ickse met mijn coniuratien ghestelt, dat geen van hem allen hem geroeren en can, aldus gaen wy stoutelijcken, ons en sal niemant toe spreken. Aldus gingen dese .iij. meesters na dye stadt Rootsefluer, daer si vriendelic ontfangen waren van Oriande ende vander gemeenten, want hem lieden dochte dat hem niemant deeren en mochte. Doe dese meesters dus in de stadt gecomen waren, so ginc Vivien totten coninc Antenor die daer sach of hi vander werelt versceiden gheweest had, ende hi wert in hem selven lachende ende peysde, wat proper conste is

[p. 62]

dit om sien, siet dit volc nu staen, oft nu onse vianden wt quamen, si souden ons vermoorden sonder weer. Hi wert treckende aenden coninck ende seyde. Heer coninc, wat duyvel sidy doof, hoordy niet, u ghevanghen zijn u ontleet. Wat Vivien riep de coninc bleef staen gapende gelijc een sot mensche. Ten lesten, so trac Vivien so lange dat hi hem dede ontspringhen, of hi wten slape ontspronghen had ende seyde. Waer is die bode van Mamet, ic wil vertrecken, want soude mi Mamet noch dese plaghe toesenden wy souden daer alle blijven. Vivien dit hoorende wert lachende door des coninx woorden ende seyde. Heer coninck sidy aldus oudt ende machmen u noch bedriegen, het was een toovenaer ende heeft bey u ghevanghen wech gheleyt. Doe wert die coninck so verstoort dat hi zijn cleeder scoorde hem selven ende zijn goden vervloeckende. Die coninc siende dat zijn volc noch so bleef staen, wert seer gram ende seyde tot Vivien. Gaet voor de stadt ende eyschet dien toovenare te campe lijf om lijf, ende ist dat hy u oft my verwint so sal ick wech reysen met mijn volc ende wert hi verwonnen, so sal hy mi die stede laten, ende ic sal Oriande tot mijnen wille hebben. Doe Vivien ghescheyden was vanden coninc ende na die stadt ghinck, so wert hi in hem selven segghende. O wee my arm katijf wat sal ic maken, dat ic aldus orloge tegen dat kersten volc, ende self kersten ben, hoe sal ict voor gode verantwoorden, ende aldus fantaserende, is hi voor de poorte der stadt gecomen, daer Malegijs opter mueren lach met Oriande ende hy riep. Doe vraechde Malegijs wat hem beliefde. Vivien antwoorde, coninc Antenor van Spaengien begeert ende eyscht dye tovenaer die beyde zijn ghevanghen dieflijc onthaelt heeft om te campen teghen hem lijf om lijf, in deser manieren. Ist sake dat ic oft die coninc verwonnen werden, so sal die conink met al zijn volck van

[p. 63]

hier reysen, ende ist dat de coninc verwint, so sal hi die stadt ende Oriande hebben tot sinen wille. Doe seyde Maleghijs. Ic ben de man die dye ghevanghen verlost heeft, ende nae dien dat ghy den campe eysschende zijt, soo ontfanghe ic den hantschoen van uwen persoone, dat ick den campe sal doen morghen binnen dien daghe. Doe Vivien hoorde dat hi die campe doen soude, so seyde hi tot Malegijs. Na dien dat ghi die campe doen sult, so begheer ick dat ghi alle toverie achter laten sult. Malegijs dit horende wert seer lachende ende seyde. En sorcht daer nyet voor, want wilde ick mijn consten thoonen, ic soude u al te samen wel versincken. Vivien seyde. Nu so coemt dan morgen, ende ick sal u daer verwachten ende met dien reet hi na theyr, ende vertelde den coninc Anthenor, hoe hi den campe aen ghenomen had, ghelijc als hier voorseyt is.