Historie van Malegijs

Hoe dat Vivien den ruese Broeysin inden campe dat hooft af sloech. Ende hoe hi ontfanghen was van coninck Yvorijn van Mombrant.

DOe dese campioenen beyde vergadert waren, so vraechde Vivien den ruese Broeysin seggende, waer om sidi hier gecomen met den soudaen van Persen in mijns vaders lant. Hevet mijn vader u onrechte gedaen, so ist dat gijt pijnt te wreken, ende weet ghi geen sake, so sal ic u ende al u medeplegers leeren comen in mijns vaders lant sonder geleyde. Die ruese dit horende track sinen baert van gramscap ende seyde. O ghi hoverdich wicht ic en ben sonder sake hyer niet ghecomen, ic ben gecomen om Benfluer u suster, de sal ic scincken den soudaen van Persen eer den avont comen sal, oft Mamet sal my schenden, ende noch seg ic u, al waerdi uwer .xij. ic en soude daer eenen voet niet om versetten, ic soude meenen dat ic u allen wel bescamen soude, hoe moechdi dan so hovaerdich sijn te seggen dat ghi ons allen soudet doen berouwen dat wi hier gecomen sijn. Op welck Vivien antwoorde ende seyde. Heer

[p. 35]

ruese ghi segt dat ghi mijnder .xij. verwinnen soudet, ic en ben hier maer alleen ende ic hope aen hem daer ic mijn betrouwen op sette ende wiens figure ic in mijn schilt voere, dat u hooghe vermeten gheringhe ghedaen sal sijn. Met dien wert die ruese siende op sinen schilt ende seide. Hoe comt dat ghi die wapen van Mombrant niet en voert, ende dat ghi een cruys voert, mi dunct dat ic dat teecken onder die kerstenen ghesien hebbe. Vivien sloech sijn ooghen ten hemel ende seide. Laet ons gaen beghinnen daer wi om ghecomen sijn, ende wacht u nu, ick sal u steken ende slaen daer ic u vinden can, aldus so wachtet u also ghi moecht. Ende met dien staken sij beyde haer paerden met sporen, ende elc reet opt eynde vander banen daer haer lieden tenten gheslagen waren. Daer nam Vivien vijf soppekens ghedoopt in rooden wijn ter eeren vanden vijf wonden ons Heeren. Doen werden die trompetten gheslaghen, ende soo gheringe als Vivien den derden slach hoorde so sloech hi sijn paert met sporen, alsoo dede oock dye ruese ende reet met also grooter crachte, also dat hi Vivien vanden paerde werp, in welcke steecke Vivien ontfink een doorghaende wonde, ende bleef plat neder ter aerden ligghen oft hy doot had gheweest. Terstont greep de ruese sijn lancie noch eens, ende meenden noch eens te door rijden. Mer die enghel Gods beschudde hem alsoo, dat die ruese met luyder stemmen wert roepende. Ick ben betoovert, want al moechtet my al die werelt baten, soe en soudick die man niet connen sien. Doe Benfluer aldus sach Vivien ligghen, soo wert si schreyende ende seyde. O onsalighe maget ghi moecht wel vervloecken die ure van uwer gheboorten, dat u alder liefste vrient u broedere sterven moet voor u, ende ghi niet te min sult moeten converseren met uwen meesten viant, ende met desen wranck si haer handen, so dat haer vader ende al de heeren met haer

[p. 36]

ghenoech te doen hadden. Doe quam denghel Gods, ende lichte Vivien den helm op, soo dat hy by dien wat stercte, ende spranck op met eenen moede, ghelijck een die wt sinen slape ontspringhet, ende greep haestelijck sinen schilt in sijn armen, ende custe tbeelde vanden cruce segghende. O God boven alle goden staet mi nu bi in deser grooter noot. Ende die ruese quam snellijc ende met grooter cracht gereden, ende meende hem te door rijden, mer Vivien ontspranck hem den steke ende sloech den ruese sijn slincker hant af. Doe wert de ruese seer toornich ende greep sijn swaert, ende sloech na Vivien, ende gheraecte hem op sijn schouder also dat hi daer af een groote wonde ontfinc. Vivien siende dat hi noch eens ghequetst was trac wat achterwaerts denckende hoe hi den ruese vanden paerde soude crijghen. Vivien dus staende, fantaserende, greep sijn swaert in beyden handen ende stack des ruesen paert onder inden buyc dattet doot ter aerden viel, ende die ruese viel onder. Doe wert die ruese gram ende seyde. Tfy moet u werden dat ghi uwen moet wreket over een beeste. Doe seide Vivien. Tware wel in mijnder macht over u te wreken, maer men sal mi niet verwyten, dat ick een ligghende man slaen sal. Die ruese stont op ende ghinck Vivien sterckelijck bevechten ende Vivien weerde hem vromelijck also dat si langhe vochten, ende dat Vivien noch ontfinck vijf doorgaende wonden, also dat sijn harnas werde root vanden bloede ende dye ruese en miste niet veel. Een yeghelijck aen beyden siden hadden verlanghen hoe dattet vergaen soude. Als die campioenen aldus sterckelijck vochten malcanderen seer quetsende, so is die ruese gecomen ende verhief eenen slach ende waende Vivien thooft gheclooft te hebben mer hi ontspranc den slach ende scoot hem in met sijn rijtswaert, ende stac hem inden buyck dat hi achterwaert neder viel, ende

[p. 37]

riep met luder stemmen. Vermaledijt si de steke want ick moetse besterven. Vivien seyde, staet op heer ruese ende vecht nu teghen mi, ghi wildet teghen mynder .x. of .xij. vechten. Doe riep die ruese, cort mi mijn pijne, want ic lijde duysent dooden. Doe nam hi sijn swaert ende sloech den ruese sijn hals af. Die soudaen van Persen siende dat sijn ruese verwonnen was, sprack tot sijn heeren aldus. Ghi heren wat soudijer af segghen oft wi ons ter weer stelden, want ghi siet wel hoe die coninck Yvorijn in triumphe met zijn dochter hier ghecomen is onghewapent ende wy soudense al te samen lichtelijck vanghen. Doe seyde die coninc van Meden. Wildijt bestaen ic sal u helpen met al mijnre macht. Doen sprack de ammirael. Ghi heren wat wildi maken, wildi met .C.C.C. mannen tegen den coninck slaen, wat weet ghi oft de coninc met sijn volc onder haer cleederen ghewapent sijn, ende oock mede wat weet ghi oft de coninck heeft een deel volcx heymelijck ligghen, die op ons handen wachten sullen, aldus dunctet mi sotternije, dat ghi tvechten soudet willen bestaen, ende dit selfde seyden oock die ghemeen heeren. Doe vraechde die soudaen. Wat dunct u best ghedaen. Doe riepen si al ghemeenlijcke. Laet ons vertrecken op dat wi niet verslagen en werden gelijck de ruese Broeysin verslaghen is. Ende met dien reet elck na theyr toe ende pacten haer goeden ende reysden also weder na haer landen met luttel eeren. Doe Vivien den ruese verslagen had soo nam hy thooft op sijn swaert, ende quam so byden coninc. Die coninck bedancte hem seer vander eeren die hi hem gedaen had. Benfluer nam hem in haer armen ende custe hem vriendelic seggende. O alre liefste broeder, hoe sal ict u lonen die eere die ghi mi ghedaen hebt. Doe seyde Vivien. Benfluer mijn alre liefste en segt niet meer broeder, wantet so niet en is als ic u noch

[p. 38]

wel seggen sal. Doe die heren in der stadt ghecomen waren, so ghinc Vivien voor den coninck ende viel op zijn knyen seggende. Heer coninc hier is dat hooft van uwen viant, dien ic verwonnen heb mits gracien des oppersten Here wiens teeken ic nu drage tot een wapen, twelck my wten hemel ghesent is. Die coninc dit horende was seer verwondert seggende. Vivien ghi spreect alleleens oft ick u vader niet en waer. Vivien seyde. Heer coninck ick danc u dat ghi mi onthouden hebt doe ick hier eerst int landt quam, ende ick heb mijn wterste beste nae mijnen vermoghen daer toe ghedaen om te dancken. Dye heeren spraken tsamen alle gader. Ghi spreect qualijcken, want u heer vader die ionnet u alle eere ende welvaert. Daer op antwoorde Vivien ende seyde. Ten is mijn vader niet hoe wel dat ick hier van mijn ionghe tijt op ghevoet ben, dies ick hem grooten danck weet, die hertoghe Buevijn van Egghermont is mijn vader, ende Druwane is mijn moeder. Ende doen die grave van Palerne mijns vaders stede wan, so wert ick heimelijck wech ghenomen van een heyden ende ben hier te lande gebracht, also mi God gheopenbaert heeft, die mi kersten gemaect hevet. Die coninc dit horende, wert seer verstoort ende soude sijn cleederen geschoert hebben, en haddent die heeren niet benomen, ende hi riep met luder stemmen. O vermaledijt man, hoe moechdy so geringe gelooven des duvels boden, dye u dit aen gebracht hebben, laet varen dese fantasie, ende gelooft aen Mamet, dye u dese victorie gegeven heeft tegen den ruese, ende ic sal u geweldich heere maken van desen lande. Doe seyde Vivien, die mi dese victorie verleent heeft sal ic eewelijc dienen, ende met dese woorden ginc hi in sijn camer. Die coninc was seer tonvreden ende seyde tot sijn heeren. Ghi heeren gheeft ons raet dat Vivien bi ons blijve, ende omme gekeert wart van zijn propooste.

[p. 39]

Die heren seiden dat die coninc sijn dochter seynden soude in Viviens camer, om te besien of si hem om keeren mochte van sijn propooste. Doe beval dye coninc sijn dochter Benfluer datse in Viviens camer gaen soude, ende aenspreken hem met soeten minnelijcken woorden ende besien oft si hem omme keeren mochte van sinen propooste.