Maatstaf. Jaargang 33

[p. 57]

Casper Markesteijn
Uitwijkplaats

Uitwijkplaats

Had ik je zelf gevraagd of vroeg jij mij
doordat je keek en een ander antwoord gaf
dan botweg nee? Groef je je eigen graf
daarmee of praatte je je vrij?

Waarschijnlijk geen van twee. Hoe het ook zij,
ik ken de weg naar jou al enigszins:
heel vaak gewoon rechtuit en ginds
wat links en rechts, in feite zeer dichtbij.

De weg is schijnbaar makkelijk te gaan:
hij tekent zich met dijken en met bomen,
met wijzers en het woord van jou.

Hier loopt hij na twee regels dood, maar als wij komen
bij waar Uitwijk staat, besef ik gauw:
hij gaat toch verder, ik hoef niet te blijven staan.