Maatstaf. Jaargang 24

[p. 7]

Wijnand Steemers Kosmografie

Na het avondbrood zet ik een luie tuinstoel
Op het terras en ijver voor de dreun van verzen.
Een strijkbout moet ergens linnen oppersen.
Warm houdt een theemuts en een dove gevoel.

De gummituit giet eindeloos mijn kopje vol.
Ik schrijf mij uit, het is een pan onder de sterren.
Mijn sering tikt tegen de schuifdeur van de serre,
En spelt geluidloos dat ik straks van de slaap omtol.

Uit de hemelkoepel daalt een straaltje sterregruis.
Ik klap de zitting op en grijp blocnote, ballpoint,
En de leesbril die sterk het leesgenot vergroot,

En wankel na mijn ruimtereis naar huis.
Pas op de drempel kom ik to the point,
Zodra ik word gelauwerd door mijn wakkere stoot.