Maatstaf. Jaargang 24

[p. 65]

Marja van Veen Maagd

Gisteren was het Moederdag
ik las Uw sporen
in de zachte ogen
van Frederika.

Net als U
kent zij geen moeder
houdt meer van zoon en dier
dan eigen lijf en goed
en droomt, ontheemd nu
van een onverstaanbaar
eenzaam sterven.

Het huis is makkelijk te vinden
er liggen rozen achter glas;
zij woont onthoofd
in opa's bedstee
er hangt een geur van vleugels
en wat vochtig gras.

Nu wilde ik vragen
of de zon misschien heel even
stil kan staan
om haar
een zoete herfst te geven.