Maatstaf. Jaargang 19

[p. 421]

[Nummer 7]

a. roland holst
in memoriam simon vestdijk

voor mieke vestdijk

Hij zat wat voorovergebogen
toen hij mij voor het laatst aankeek.
Ik wist niet dat twee open ogen
zo leeg zijn konden. Ik ontweek
zijn blik niet, kon die niet ontwijken.
Het was kort voor zijn laatste reis.
Doodstil zat hij naar mij te kijken
uit een hel van ijs.