[Nummer 1]
d. ypma
waarom daarom
De oprichter van Maatstaf is opgegroeid in een familie die veilig ingekapseld leefde in de gereformeerde kerk en de anti-revolutionaire partij. In dat milieu was slechts één engagement mogelijk, dat met de hemel. De poëzie, waarvan hij zo doortrokken was, moest daarbij dienstbaar zijn aan, althans ingebed zijn in dat verticale ideaal.
Via de kring van jonge protestante schrijvers was Bert Bakker bevriend met Henk van Randwijk en met deze belandde hij in het verzet. Dat verzet heeft zijn leven omgebogen naar het horizontale vlak, dat verzet is zijn leven ook blijven beheersen. In '45 was het nog een vanzelfsprekende zaak om van het eerste nummer van Critisch Bulletin bij het herverschijnen in december van dat jaar een herdenkingsnummer te maken.
Hij bleef dat doen, hij bleef gedenken.
In 1954 gaf hij samen met Het Boek van Nu, Critisch Bulletin, De Gids, Kroniek van Kunst en Kultuur, Maatstaf, De Nieuwe Stem, Ontmoeting, Podium en Roeping een herdenkingsnummer uit onder de honende titel Nationale Snipperdag. In 1963, de elfde jaargang van dit tijdschrift, heette het meinummer 1933-1945 streep er onder? Voor Bert Bakker niet. In zijn gereformeerd verleden had hij geleerd dat een mens altijd een keuze moet doen. Dat had hij in de oorlogsjaren gedaan en hij bleef dat doen.
Vandaar dat hij in dit literaire blad de rubriek ‘Tekenen van tegenspraak’ invoerde. Literatuur was voor hem geen ding op zich, hoezeer hij zich ook bij deze literatuur betrokken voelde (voor kwaliteit, vooral van poëzie, had hij een sterk ontwikkeld
Auteursrechtelijk beschermd