Maatstaf. Jaargang 15

[p. 306]

wim gijsen
[Gedichten]

dia's kijken

van het landschap blijft na jaren
alleen de ontroering overeind.
vogels, vissen en de andere rekwisieten
gaan verloren in de woorden vogels en vissen.
in dit ademloos dekor
houdt de ontroering nog wel even stand,
een sleutel die op niets meer past,
een koud kunstje in een leeg land.

[p. 307]

kinderliedje

vader en moeder zijn uit,
ik lig alleen in bed,
buiten spookt het.
het kan de zandman wezen
maar ook deze of gene
die kleine jongetjes eet
en die weet
vader en moeder zijn uit
en ik lig alleen in bed.

[p. 308]

mooi weer vandaag

de wolken spelen mooi weer in een landschap
waar het voor leven te laat is.
ondergronds bouwen de dichters aan een goede toekomst,
ze zijn gek, ze weten niet beter,
maar wee hun gebeente als Broddelmans komt,
Broddelmans de Grote
die het zetsel laat vallen
en later een rekening stuurt
voor ekstra-korrektie.
als het zover is, schrijft weer een dichter:
de wolken spelen mooi weer in een landschap
waar het voor leven te laat is
en lijft zich in bij, ondergronds bouwen etc.