Maatstaf. Jaargang 15

[p. 162]

h.j. mesterom
[Gedichten]

op de televisie

De koning wandelt tot aan zijn knieën
door het rampzalige water.
Een vochtig sprookje.

Parachutisten boven vijandelijk gebied.
Kleine witte wolken.
Grootvader rookt een zware pijp.

Kijk maar.
Het is allemaal echt gebeurd,
op de televisie.

En toch heeft er niemand gehuild.
Een kwestie van zelfbeheersing.

De gebloemde omroepster laat haar tanden
weer zien. Gelukkig dat alle kinderen
nu naar bed zijn.

[p. 163]

morgen

Nachtrust heeft mij geradbraakt.
Sterren hebben mij slaap gegeten.
Zoals ik eens bosbessen plukte
met niet te verzadigen blauwe
vingers en lippen denk ik.

Terwijl de eerste honden uitgelaten
de hoge straatlantarens blussen
wordt het dinsdag of woensdag
of een andere driftige dag.

in de nietsontziende spiegel
betrap ik op heterdaad de dief
die mijn leven steelt. Het kind
dat met vuur speelt en sterft van de kou.