Maatstaf. Jaargang 14

[p. 738]

frank koenegracht
[Gedichten]

geen uitgang

Het is mij opgevallen dat er in dit huis
geen uitgang is. Zoekend naar tenminste
vensters dwaal ik door het feest.

De heer des huizes is van hout.
Hij kan daar niets aan doen maar zo ontwijken
toch de vele prachtige dames hem.

Er zijn ook bedienden vol sluimerende wijnen.
Er zijn ook zilveren danseressen.
Er heersen sluwe sferen achter de gordijnen

maar er is geen uitgang.
Geen uitgang naar de sterren buiten.

[p. 739]

wandeling

Die avond waren er weinig sterren
en zelfs de blaren waren bladstil.
Water ging te water.

Die nacht hield ik van je dacht ik
maar het was niets anders dan samen kijken
naar de donkerblauwe stilte van een boom
en dan hetzelfde denken.

Die morgen was er geen dauw
en de zon was een valse munt.

Een vogel in een leegstaande boom
was net nog silhouet
en werd al bijna vogel.

[p. 740]

middeleeuwen

De lach van de gardenier rolt
op de blauwe ochtendgrond der hoven
en als de nevel wordt opengestreken
verschijnt het verre roze kasteel
als een lente met groene daken.

Even stilstaan en bidden
bij het sterven van Oliverius.

Maar hoog boven de zonnebloemen
en de hele tuin
spannen de monniken de baarden
der dwazen
De breekbare buiken spreken dan.
Waar is de koele tere maria.

Haar stem zwemt de mensen vol,
maar toch in de winterwind
wordt zij langzaam een lat.