Maatstaf. Jaargang 14

[p. 122]

ellen warmond
[Gedichten]

literatuurhistorie

Hollandser kan haast niet dat onze
twee grootste (of als grootst geziene) dichters
van een vorige generatie
beiden aan fietsen hingen
als een akrobaat aan zijn rekstok
de een in burger de ander
in uniform

en dat de derde allergrootste
zichzelf een landman noemde of een boer
op de momenten dat hij
niet meende een koe te zijn.

[p. 123]

bij de tijd
1

Zo ouderwets is dit hotel
dat het daardoor weer modern wordt:
een koerende matras met feeling
voor poetry emotion
het bad van buiten van hardboard
(bekroonde angstdroom van huisvlijt)
zo prachtig van lelijkheid dat we
ontroerd een ogenblik ons lachen
inhouden (uit eerbied)
voor deze nooit gevonden vondst

dit hotel en wij daarin
druk bezig
met zijn
(kom daar eens om tegenwoordig)
een nooit voltooid kunstwerk een levend
illustreren van woorden als:
ontstaan.
het stromende.
alles.
niets.
tussenbeide.
het worden.

[p. 124]

bij de tijd
2

Alles verandert, bijna
elke minuut wordt de wereld
weer ergens minder te begrijpen

alleen een mens een zachtleren
buidel gevuld met vocht
en gedachten soms zelfs gevoelens
dat
verandert merkwaardigerwijs
niet

(geen enkele technische verbetering
in zoveel eeuwen)

en dat is nog het slechtste
te begrijpen.

[p. 125]

een nieuw ideaal

Niet de listige spelonk
waar de koele terughouding neerhurkt
een eskimo van zelfgenoegzaamheid

niet de hitsige arena
waar hysterischgeworden hoeden
een eigen leven van applaus gaan leiden

geen bloed dat voortdurend zijn eigen
snelheidsrekords breekt van drift
liefde of trots

geen huid die wenst zich op te lossen
aan een andere huid uit liefde
of vreest te verslijten aan
het harde schuren tegen
een harde wereld

niet langer een ingewikkeld
soort chemische machine
zijn door godzelf
of nietgod-zelf
gemaakt

maar een ready-made een trouvaille
een massieve mens uit één stuk
(bestand tegen krassen en branden)

[p. 126]

 

een plastic mens worden

 

een wonder

 

van pop-art.