Maatstaf. Jaargang 13

[p. 492]

Bert Voeten
6-7-1918

Vijf korte uit Gendron

voor Noor en Max Zeylstra

Langs de holle weg naar beneden
kom ik bij het huis
langs de holle weg naar boven
kom ik - linksaf langs de kerk -
bij Café de l'Harmonie
(tevens épicerie).

De weg naar beneden
is dikwijls zwaarder
dan de weg naar boven.

Het meisje dat in de lege
dorpsstraat met een leeg
papier op schoot zit
om autonummers te noteren
zegt als je vraagt waarom:
‘Ah, ça,
c'est pour passer le temps, monsieur.’

Zo gulzig maar doodbedaard
met vrouw en dochters te grazen
als het paardengezin in de wei
hiernaast - het lijkt me wel wat,
althans wanneer onze staart
lang genoeg zou zijn om de vliegen
van onze gevoelige achterhand
te verjagen.

[p. 493]

4

 

De minder vervallen châteaux

 

herbergen jeugd (meest roomse)

 

met fluitstoten bestuurd door

 

tanige waalse aalmoezeniers

 

die 's avonds goddankzeggen

 

bij het heidens kampvuur.

Witte koeien wandelen
tegen vijf uur 's middags
het dorp binnen en blijven
heerszuchtig rondhangen
in de enige straat, waardoor ik
- achter mijn vijfde Stella -
ga denken: India.