Maatstaf. Jaargang 13

[p. 484]

Chr. J. van Geel
12-9-1917

[p. 485]

[p. 486]

 

Het licht is niet meer wat het was, toch zag

 

ik tot je grond.

 

Niets heeft meer wat het had, je oog geen licht,

 

je mond geen mond.

[p. 487]

Vorst '61

In de harde takken
zijn de duiven grijs.

De zon zal ze verblinden,
ze pikken bloed uit ijs.

[p. 488]

 

Het web houdt zijn gezicht hol in de wind,

 

de spin heeft het verlaten, sterren staan

 

er in, wind scheurt het van de aarde,

 

van leeggevreten gaten waait het schoon.

[p. 489]

Kerkhof Tuitjehorn

Steen in de grond kan niet verweren,
blank is de voet die niet kan vergaan.
Ik klop aan het kruis om het wakker to krijgen,
moet daartoe op doden gaan staan.

[p. 490]

[p. 491]