Tekenen van tegenspraak
Reizen naar de Sovjet-Unie 3
Toeristische reizen naar de Sovjet-Unie zijn beperkt tot die plaatsen waar Intoerist-hotels en diensten bestaan. Het visum dat de toerist uitgereikt krijgt is daarom alleen geldig voor de erin opgesomde plaatsen,
De toerist die naar de Sovjet-Unie gaat denkt misschien dat men daar niet zo zwaar aan zal tillen in het geval van een klein uitstapje naar een nabij gelegen plaats. In Moskou zijnde komt hij dan op het idee naar Zagorsk te gaan, een stad 70 km ten noordoosten van Moskou, bekend door de fabrikatie van houten poppetjein-poppetjes en door zijn fraaie klooster. Er blijkt een voorstadtrein heen te rijden, vanaf het Jaroslavl-station.
De toerist gaat op weg naar het station en vraagt aan het loket om een retoer naar Zagorsk. Achter het loket ontstaat konsternatie; dan vraagt men heen om een propusk (vergunning). Die heeft de toerist niet, dus hij krijgt geen kaartje. Het loketpersoneel is nog zo vriendelijk hem naar Intoerist te verwijzen voor zo'n propusk.
Jammer genoeg blijken de kaartjesautomaten geen kaartjes voor de 7e zone waarin Zagorsk ligt, te verkopen; de toerist keert naar zijn hotel terug, en vraagt het Intoerist-dienstverleningsburo hem een propusk te verschaffen. Dit buro verklaart zich niet bevoegd, en verwijst de toerist naar een instantie genaamd OVIR (sektie voor visa en registraties); daar zou hij de vergunning wel krijgen, verzekert men hem.
Uiteraard komt de toerist bij OVIR aan op een moment dat die instantie haar diensten niet aanbiedt. De volgende dag lukt het beter. Na een uur antichambreren is de toerist aan de beurt. Op zijn verzoek antwoordt men hem dat hij daarvoor bij OVIR aan het verkeerde adres is. Dit is een uitsluitende aangelegenheid van Intoerist. De toerist zegt natuurlijk dat juist Intoerist hem naar OVIR gestuurd heeft. ‘U moet uw tijd niet verknoeien’, is het enige kommentaar van de ambtenaar.
Uiteindelijk gaat de toerist toch naar Zagorsk, echter nu in gezelschap van een gids in een wagen met chauffeur van Intoerist. Hij betaalt ervoor met drie ekskursiebonnen, wat f 45.- is (een ekskursiebon heeft een prijs van R 3.75). Hij komt onderweg langs geen raketbases of andere militaire geheimen. Per saldo heeft hij zo een f 40.- meer betaald dan wanneer hij gewoon per voorstadtrein gegaan zou zijn.
h. neudecker
Auteursrechtelijk beschermd