Maatstaf. Jaargang 12

[p. 673]

H. Mesterom
[Gedichten]

Herfst

Er liggen bladeren als oude verkreukelde
schoenen aan de voet van een boom.

Ik ben van een koude kermis
thuis gekomen. De waarzegster die mij
mijn toekomst wilde voorspellen
stierf in de warmte van mijn hand.
Zij is met mijn toekomst begraven.

Ik heb een lichaam vol witte adem
voor van de winter weet ik meer ook niet.

Maar als ik mijn ogen goed gebruik
zie ik meer dan ik zie. Twee mannen
duwen de wind voor zich uit
als een auto die defekt is.

[p. 674]

Misschien

Misschien ben ik morgen voorgoed
genezen (waarvan weet ik niet)
is de slaap een geslaagde operatie.

Misschien word ik morgen gewoon wakker
als water,
dat van de bergen naar zee stroomt.
Waarom niet?