Maatstaf. Jaargang 12

[p. 623]

Tekenen van tegenspraak

Russisch en Russisch

Enige weken terug werd er in de NRC (rubrieken Uw mening en Dezer dagen) protest aangetekend tegen de belemmering van het wetenschappelijke verkeer met de Sovjet-Unie voor wat ons land aangaat door de nederlandse regering.

Deze verschuilt zich achter de afwezigheid van een kultureel verdrag met de Sovjet-Unie, waardoor de schraalheid der kontakten zou worden veroorzaakt. Het is echter duidelijk dat de regering voor zo een kultureel verdrag een initiatief zou kunnen nemen.

Bij de gedachtenuitwisseling in de NRC bleek o.a. hoe moeilijk het is voor een russisch studerende in ons land, zich effektief op de hoogte te stellen van het levende russisch en het funktioneren van de Sovjet maatschappij.

Hoe schril steekt hierbij af Engeland. Een voorbeeld (dat de russisch studerenden in ons land kan doen watertanden) geeft het Centre for Russian and East European Studies van de universiteit van Birmingham te zien. Binnen het Centre is er voor diegenen die studeren voor de BCom en BSocSc graden (Bachelor of Commerce resp. Bachelor of Social Science) de gelegenheid - aldus de Regulations and Syllabus 1964-1965 van de Faculty of Commerce and Social Science - ‘de ekonomische, sociale en politieke geschiedenis, de hulpbronnen, de politieke instellingen en de ekonomische en sociale ontwikkeling en struktuur van de USSR te bestuderen (....)’ resp. ‘de mogelijkheid de Sovjet plan ekonomie, de Sovjet maatschappij en de russische taal te bestuderen’.

Voor de BCom studenten vermeldt de Syllabus nog: ‘Het voornaamste doel van deze kursussen is de toekomstige ekonomische- en handelsspecialisten te trainen, die in staat zullen zijn de plan ekonomie en maatschappij van de USSR te begrijpen, wier ontwikkeling op velerlei wijze anders is dan die waarmee studenten uit West-europa en Amerika vertrouwd zijn’.

Deze studenten zijn verplicht een zomerschool in de russische taal te bezoeken, of een periode (door de universiteit goed te keuren) in het buitenland te verblijven.

Het resultaat is dat de overweldigende meerderheid der studenten in de Sovjetunie geweest is.

Een voorbeeld voor Nederland, dunkt me.

h. neudecker

Wasmachines

Mijn vriendin ging naar, zoals dat in vakjargon heet, ‘haar detaillist’ om te informeren naar de prijs van een wasmachine. 795 gulden moest hij kosten, zei de man, maar hij

[p. 624]

maakte haar erop attent dat ze voor een oude machine 200 gulden terug kon krijgen. Mijn vriendin zei dat ze slechts een oude wasketel kon aanbieden en meende bovendien dat deze korting alleen werd gegeven voor een volautomatische wasmachine van f 995.-. Het laatste bezwaar werd weggewuifd en voor de oude wasmachine kon hij wel zorgen. Mevrouw werd naar de toonzaal gereden, omdat de machine momenteel niet voorradig was en de dag nadat ze tot de koop had besloten, werd inderdaad de machine thuisbezorgd. Niet door de detaillist, maar door de groothandel. Het was een andere groothandel dan die waar ze de machine had bekeken, dat wel.

Aangezien mijn vriendin binnen zeer korte tijd naar het buitenland zou vertrekken, deelde ze haar detaillist mede dat de betaling een kwestie van vertrouwen zou worden. Het verschuldigde bedrag zou waarschijnlijk pas kunnen worden overgemaakt, nadat ze zou zijn vertrokken. Het antwoord luidde dat vertrouwen in de zakenwereld niet bestond, maar dat hierin voor hem geen enkel risiko meer zat.

De wasmachine werd nu dus haar eigendom voor f 595.-. Mijn vriendin was blij. Naar zijn glunderende gezicht te oordelen was de detaillist ook blij. Enige maanden geleden kocht iemand een nieuwe wasmachine. Toen hij bezorgd werd vroeg ze wat ze met de oude moest doen. Die stond maar in de weg. De man zei dat de machine eigenlijk niets meer waard was, maar verklaarde zich bereid hem mee te nemen. De dame was nu haar sta-in-deweg kwijt en was heel blij.

In de week nadat mijn vriendin haar machine had ontvangen, moesten er een paar kleine reparaties aan worden verricht. Ze waarschuwde haar detaillist en tweemaal werd de wasmachine onmiddellijk in orde gemaakt. Niet door de detaillist, maar door de servicedienst van de fabriek, dat wel.

e. engels