Maatstaf. Jaargang 12

[p. 517]

G. Pleiter
Ik ben het gedicht

Spelend met een woord van niets begint
het zoeken naar een huis voor mijn gedachten;
toen het niet anders kon, ik kon niet wachten,
vulde ik mijzelf op de bladzij in -

schrijf de woorden van dit gedicht
niet te dicht bij elkaar,
aaneengeschreven brengen ze het licht
dat achter mij ligt in gevaar -

als je het wist, je weet het niet,
maar achterstevoren kun je me lezen
en word ik vanzelf weer het lied
dat samenvalt met deze

woorden waartussen ik om te kijken
ruimten voor jou heb uitgespaard,
het woordenwit gaat zozeer op je lijken,
zo woordelijk alsof het jou bewaart,

verbeter me niet, als je me anders schrijft
moet ik van vorenafaan beginnen;
wat zonder jou van deze woorden overblijft
is niet genoeg om liefde uit te winnen -

spreek de woorden van dit gedicht
niet te snel na elkaar,
aaneengesproken brengen ze wellicht
wat achter mij ligt in gevaar -

[p. 518]

 

kom in dit lied, dan kun je doen en laten

 

wat je maar wilt en ik kan je verstaan,

 

ik ben het gedicht, maar op de hiaten

 

tussen de woorden komt het aan.