Maatstaf. Jaargang 12

[p. 1]

[Nummer 1]

J.W. Schulte Nordholt
Een oud verhaal

Als schrijnende pijn in de oren
vervolgt ons het schreien, het gillen
van achter de einder verloren
schimmen die weerkeren willen
en bij ons leven behoren.

Daar is het te laat voor, te koud,
al stoken we al het hout
van al onze liefde, het blijft
bij rook die in flarden uiteen
waait waar de wind ze drijft,
bij duisternis om ons heen.

De liefste geliefden zijn
vlakbij onbereikbaar ver,
wij kunnen niet met hun pijn,
hun zwarte verschijning leven,
en niet zonder, hun ster
staat onwrikbaar gedreven
in onze hemel, hun stem
overstemt onze taal
met het verschrikkelijk verhaal
van de brand van Jeruzalem.