Maatstaf. Jaargang 10

[p. 256]

Lode Bisschop
[Gedichten]

Louter

Toen hoorde ik God zeggen:
toen je blootshoofds over straat liep
en de regen op je haren gutste
gooide ik mijn ijsberenmuts naar beneden
die mijn eigen hoofd tegen noodweer beschermen moest

Toen je warmgekleed in Afrika liep
zond ik in je slaap een dagdief
die je winterjas ontvreemdde
je shawl en je pullover
Ik trok ze zelf aan
hoewel mijn lichaam schroeide
van mijn licht

Toen je gewond werd in de oorlog
tussen Arabieren en Negers
en beiden hun zweep en kromzwaard misbruikten
op jouw nauwelijks geteisterd lichaam
beurde ik de wonden van je af
en wierp ze op mijn Lichaam

Zo weerde ik van je af
het leed aan de vezels van je lichaam

maar nu je lijden puurt
uit de bloem van het Paradijs
zal je ziel blijven roepen tot de jongste dag

[p. 257]

Angst of één oog

Mijn ziel trilt
ik ben bang
bang voor een eenoog
en voor een vlo
en een dwerg
ik zie ze niet
maar voel hun aanwezigheid
daarom druk ik mijn hoofd
angstig in het kussen
ik kleum van emotie
de morgen veegt
en vlo en dwerg weg
de eenoog alleen
slaat op mijn hart
en spiedt behoedzaam
naar de massa

[p. 258]

Geheim

De spanningen laten zich niet lezen
ze willen gegrift in mijn ziel staan
maar in een duister als van een grot
waar het zonlicht schaars doordringt

ze staan als voorwereldlijke tekeningen
als jagers pijlend op krommende bizons
als stervende bizons met een groot oog
de jager begrijpend, en toch hem verwijtend

zo staan ook mijn spanningen in mijn hart getekend
met griffels met houtskool op het kalk van mijn grot
ze zijn de runen van mijn eigen keisteen
de gedichten op mijn oud perkament

en wie ze leest is enkel mijn oog