Maatstaf. Jaargang 9

[p. 673]

IJsbrand de Milde
[Gedichten]

De sneeuweters

een kerstmis

Maar stonden in diezelfde landstreek
geen jagers klaar? En bracht die nacht
een lichtvlek geen ontsteltenis teweeg,
ja angst, ja beven bij de radarwacht?

De dokter wast zijn handen, opent langzaam
zijn tas en legt de tang op 't bed, dat zacht
en met heel korte tussenpozen kraakt.

Ze waren nog niet weer beneden,
of grote blijdschap ging door Leeuwarden:
de onzen ongedeerd, de vrede
bewaard - het vreemde voorwerp aan flarden!

En tot de man zegt hij: dit is zijn lichaam.
En deze sluit de ogen, buigt zich met harde
trage schokken voorover en braakt.

En zie, 't begon opeens te wemelen
van witte vlokken, als ze napraatten.
De stilte werd gebroken door bevelen.
Ze namen. Ah, 't is Man. Ze aten.

‘“Christus tegemoet in de lucht”. Een reportage van de Nachtmis op de Vliegbasis Leeuwarden, opgedragen door de majooraalmoezenier W. van Haeren in de Kapel van de basis, en van het daarop volgend feestelijk ontbijt in het Geestelijk Centrum’. (K.R.O., 27 december 1957, 18.45 uur).

[p. 674]

Inslaapspel

Ik draai je langzaam mijn handrug toe,
de kant van mijn hand met de haartjes.
Wat nu? vraag je zachtjes, wat komt er nu?
De palm van mijn hand - dat verbaast je?

Een gezicht dat zo verwonderd is
kan dus als een bord doormidden breken,
terwijl de handen, twee ontstelde hondjes,
zich vlug verbergen onder de deken?

Tastend of er ook een enkel woord
heel bleef, zal de tong zich vast niet laten
haasten, maar tussen scherfjes wel een spoor
papillen achterlaten op het laken.

In een oogwenk moet nu ook de neus
ontworteld zijn. Een tranenbron komt bloot,
en dwarrelt uit een slaap als kleurig gruis
stof tot dromen op het kussensloop -

Of is het je haar dat wordt opgewaaid
door mijn adem? Wat zeg je? Je wacht,
ach, je wacht nog steeds op mijn handomdraai?
Ik draai me om, 'k wens je goede nacht.