Maatstaf. Jaargang 5

[p. 572]

Remco Campert
[Gedichten]

Elke dag

voor Ofiti

Elke dag staan ze later op,
horen eerst de vogels
de zon te voorschijn fluiten,
de zon met zijn zachte gouden stem
de regen roept,
de regen de bakker roept,
de melkboer en de kleine man van de electriciteit,
de regen de kinderen roept
te schuilen onder de bomen,
de bezorgde bomen het gras waarschuwen
tegen komende kindervoeten,
het gras de poezen fluistert het huis in te gaan,
want de kinderen komen.

De ochtend sluit zijn grauwe paraplu,
de zon ontplooit zijn parasol,
middag, ver weg hoesten hese klokken
de kinderen naar huis,
de poezen een zwarte windvlaag
bespringen vogels en mollen,
hier en daar huilt de aarde
veren van verdriet.

Zij liggen in bed
van dezelfde en elkanders huid,
muis en palm, vuist en hand,
een gelukkig lichaam vol hooikoorts
tot de dag heeft uit.

[p. 573]

Nacht

Wereld van aarde,
alle lichten uit.

Slapend lichaam van grond,
geurige lieve mandarijn,

hangend aan je gedroomde takje
in de nachtgaard.

Regen in juli,
liefde in woorden.

Je lichaam slaapt
als de schim van jonge bomen.

[p. 574]

Leven met je

Van top tot teen gloeien
alsof ik word geslagen en gestreeld
door een zon en een storm.

Hoe je mij vult, zoete regen,
beide oren in,
tot ik huid over liefde ben.

Zoals verhalen mij bewogen,
toen ik jong was,
doe je mijn aarde beven.

Bossen branden
en wij openen onze huizen
voor elkanders vlammen.

[p. 575]

Poëzie

Woorden schrijven
als sneeuw die valt op alle daken,
alle wegen, alle waterwegen,

die wordt gezien door slecht en recht
en zijn gesmoorde voetstap wordt gehoord
zelfs door de doven.

Is het mogelijk?
Dezelfde morgen zien als al die anderen,
al die zelfden, dat is wel mogelijk,

maar woorden eenmaal gesproken,
geschreven
zijn anders; alleen verzwegen,
onuitgesproken
bezitten ze een schijn van gelijk,
geluk.

[p. 576]

Land

In de herfst
rijpen de appels
aan hun sappige tak.

De meisjes met manden,
lomp, lief en lelijk,
rapen de appels.

De lucht is nog blauw
als op witte kalenders
(hoog boven de berg
vaart vredig het vliegtuig).
Hooi broeit en zweet
in de buik van de meisjes.

's Nachts sluipt
door grootmoeders velden
de boze wolf van de kou