Maatstaf. Jaargang 2

[p. 33]

Constant van Wessem
De vraag

Waarom zijn wij sprakeloos tezamen,
Maar spreken wij, als niets meer is
Tusschen ons dan de klank der namen
En zonder hun beteekenis?

Wij hebben woorden niet om zin te geven
Aan wat ons beiden eenzaam maakt,
Wij leven dubbel in ons arme leven,
Door God, die engel wordt, weer aangeraakt.

Zijn wij bijeen dan weten wij niet meer
Waarom bijeen te zijn. Slechts als het wijd
En koel en eeuwig om ons is, zijt
Gij mij werkelijkheid
En wederkeer.