Maatstaf. Jaargang 1

[p. 285]

Gerrit Achterberg
[Gedichten]

Deïsme

De mens is voor een tijd een plaats van God.
Als je die som aftrekt van iedereen,
blijft er een kerkhof over met een steen,
waaronder ligt die was gekomen tot

deze voleinding, dit abrupte slot.
Maar God gaat verder, strijkt over hem heen
in zijn millioenen. God is nooit alleen,
want hij bestaat uit levensoverschot.

Wij zijn voor hem een vol benzinevat,
dat hij leeg achterlaat en zonder spijt.

Sedert hij voortbeweegt en zich verspreidt
gingen wij dood en liggen langs het pad.

Als niet de herder Jezus Christus kwam
om ons te vinden als verloren lam.

[p. 286]

Comptabiliteit

Blauwe toornruit, waar 'k u dood in sla.
Witte maanschuit, wild u achterna.

Goudgalon, onder de avond uit.
Groene dieren kruipen achteruit.

Levenloosheid van het proefstation.
Opgetelde, afgetrokken som.

Zwarte nacht met nauwelijks een spleet,
die de wereld omkeert en vergeet.

Op zijn handen komt de dood voorbij
aan de kamer, een kristallen ei,

met de lamp, de boeken en het brood,
waar gij levend zijt en levensgroot.

[p. 287]

Rorschach

Misschien zal ik nog sporen van u vinden
achter in Engeland of vlak bij huis.
Wij weten niet precies waar het doodgruis
zich met bestaande stoffen kan verbinden,

noch onder welke breedte de beminde
zich gelden laat. Ik moet tot elke prijs
vrij blijven voor de eerstvolgende reis
en leef bij het bekende in den blinde.

Eens doemt een vreemd gebergte voor mij op
met ketenen die ik kan tekenen,
de toegangswegen naar de hoogste top,
de ligging van het dal waar gij vertoeft;
een dubbelvouw naast het geblekene;
een Rorschach-test die geen uitleg behoeft.